حقوق مالی امام
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
"حق مالی امتیازی است که نظام حقوقی برای اشخاص می‌شناسد. این دسته از حقوق قابل مبادله و قیمت گذاری به پول است مانند حق مالکیت و حق انتفاع"[۱].
مسلم است که سیاست و اقتصاد، رابطۀ تنگاتنگ دارند. ضعف سیاست، موجب ضعف اقتصاد است و ضعف اقتصاد، دلیل ضعف سیاست است. یکی از حربه‌های برنده و مهم طاغوت‌ها در هر عصری این بوده که رگ و ریشۀ اقتصاد را به دست می‌گرفتند و مردان خدا را در فشار و تنگنای اقتصادی قرار می‌دادند تا آنان را نیازمند و تسلیم خود کنند[۲]. غصب فدک پس از رحلت پیامبر نیز در همین راستا توجیه می‌شود، لذا اگر اقتصاد در زمان اهل بیت (ع) در دست آنان بود، حکومت نیز به دست آنان می‌شد، لکن دشمنان و غاصبان حقوق آنان، ابتدا این حق آنان را گرفتند و بعد سایر حقوق ایشان را غصب کردند.
در برخی روایات داریم که معصومین شاعرانی همچون: فرزدق، کمیت اسدی... را تشویق کرده و به آنان پول می‌دادند تا از وجود آنها به نفع تشیع و رواج آن بهره گیرند و دیگران آنان را به نفع خودشان به کار نگیرند. تألیف قلوب در مواردی و تبلیغ دین از سویی، برقراری عدالت اجتماعی و توازن ثروت از سوی سوم، ملجأ و پناهگاه بودن اهل بیت در مشکلات و اتفاقات ناگوار از سوی دیگر منوط به داشتن قدرت اقتصادی است، این امر نیز متوقف بر پرداخت، حقوق مالی اهل بیت (ع) است.
با توجه به آنچه ذکر شد و با توجه به منبع درآمد اهل بیت (ع) که در موارد زیادی به عهدۀ مسلمین است و با توجه به آثاری که پرداخت حقوق مالی می‌تواند داشته باشد، حقوق مالی در زمره حقوق اجتماعی ذکر می‌شود[۳].
حق انفال
حق فیء
منابع
پانویس
- ↑ علی محمد یثربی، مقدمه علم حقوق، ص۱۲۱ (ماده ۴۰ ق ۲۰).
- ↑ محمدتقی عبدوس، محمد محمدی اشتهاردی، آموزه‌های اخلاقی رفتاری امامان شیعه، ص۷۰.
- ↑ شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص ۲۰۴ ـ ۲۰۵.