غیب در معارف مهدویت
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل غیب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- "غیب" از نام‌های حضرت مهدی (ع) است که در قرآن ذکر شده است.
- روایت شده است از حضرت صادق (ع) که فرمودند: در آیه شریفه
هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ * الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ...
[۱] متقین شیعیان علی بن ابی طالب (ع) هستند، و اما غیب، او غایب است و شاهد بر این، قول خداوند تبارک و تعالی است که فرمود: وَيَقُولُونَ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ"[۲] یعنی برآمدن آن غیب از آیات خداوندی است[۳]. - در تفسیر آیه شریفه الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ آمده است که غیب سه روز است: روز رجعت، روز قیامت و روز قیام قائم (ع)[۴][۵].
پرسش‌های وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: