مُغَیرَة بن شُعبَة

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

مقدمه

مُغَیرَة بن شُعبَة ثقفی، مکنا به ابوعبدالله از قبیله بنی معتب، با آن‌که از صحابه پیامبر بود، اما از تقوا بهره‌ای نداشت و از دشمنان سرسخت امام علی (ع) به‌شمار می‌رفت. او مردی دنیاطلب و حیله‌گر بود. مغیره در سال ۲۰ قبل از هجرت متولد شد. او در سال پنجم هجری به اسلام گروید و در برخی جنگ‌ها نیز حضور داشت. در زمان خلیفه دوم والی بصره و سپس کوفه شد، اما خلیفه سوم او را برکنار کرد. مغیره در دوران خلافت ظاهری امام علی (ع) به ظاهر گوشه عزلت گزید، اما در خفا با مخالفان و دشمنان امام (ع) همکاری می‌کرد و چون مردی سیاس و نیرنگ‌باز بود. حیله‌های وی به کار دشمنان امام می‌آمد.
مغیرة بن شعبه در دوران حکومت معاویه به ولایت کوفه منصوب شد و تا پایان عمر خویش بر این سمت باقی بود. در زمان او به‌دستور معاویه در منابر از امام علی (ع) بدگویی می‌کردند و همواره از خلیفه سوم به نیکی یاد می‌شد و برای او طلب غفران می‌کردند. امام علی (ع) هنگامی‌که گفت‌وگوی عمار یاسر با او را شنید، خطاب به عمار فرمود: ای عمار! او را واگذار، چه، او چیزی از دین برنگرفته جز آنچه را به دنیا نزدیک کردن تواند و به عمد خود را به شبهه‌ها درافکنده تا آن را عذرخواه خطاهای خود گرداند^[۱]. مغیرة بن شعبه در سال ۵۰ هجری درگذشت^[۲].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

دانشنامه نهج البلاغه ج۲

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ «دَعْهُ يَا عَمَّارُ، فَإِنَّهُ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّينِ إِلَّا مَا قَارَبَهُ مِنَ الدُّنْيَا، وَ عَلَى عَمْدٍ لَبَسَ عَلَى نَفْسِهِ، لِيَجْعَلَ الشُّبُهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ»؛ نهج البلاغه، حکمت ۴۰۵
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 736 -737.

[1] «دَعْهُ يَا عَمَّارُ، فَإِنَّهُ لَمْ يَأْخُذْ مِنَ الدِّينِ إِلَّا مَا قَارَبَهُ مِنَ الدُّنْيَا، وَ عَلَى عَمْدٍ لَبَسَ عَلَى نَفْسِهِ، لِيَجْعَلَ الشُّبُهَاتِ عَاذِراً لِسَقَطَاتِهِ»؛ نهج البلاغه، حکمت ۴۰۵

[2] دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 736 -737.

[۱]

[۲]