حدیث سد ابواب

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۶ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۴:۲۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حدیث سد ابواب (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

  • پس از بنای مسجد مدینه و انتقال پیامبر خدا(ص) از خانۀ ابو ایوب به خانۀ خود که در کنار مسجد ساخته شده بود، کسانی چون علی(ع)، عمر، ابوبکر، عباس، حمزه نیز در خانه‌های خود مستقر شدند و از راه مسجد رفت‌ و آمد می‌کردند و این برای پیامبر خدا نیز ایجاد مزاحمت داشت. حضرت دستور داد همۀ درهایی که از خانه‌ها به مسجد باز شده بود بسته شود، و از راه دیگری رفت‌ و آمد کنند و برای نماز از در مسجد وارد شوند، نه از خانه‌های خود و درها بسته شود، مگر در خانۀ علی(ع). این سخن بر عده‌ای گران آمد و حرف‌هایی زدند. حضرت سخنرانی کرد و فرمود: بستن و باز گذاشتن به امر خدا بوده و من امر او را اجرا کردم.
  • این قضیّه، مزیّتی و فضیلتی برای حضرت علی(ع) به شمار می‌رود و در روایات فراوانی با عبارت‌های مختلف نیز مطرح شده است. علامه امینی ۲۳ صورت برای آن نقل کرده است[۱]. در بحار الأنوار نیز ۱۳ حدیث در باب امر پیامبر به بستن درها مگر در خانه علی(ع) نقل کرده است.[۲] متن‌هایی چون: «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ أَمَرَ بِسَدِّ الْأَبْوَابِ إِلَّا بَابَ عَلِي» و « سُدُّوا الْأَبْوَابَ إِلَى الْمَسْجِدِ إِلَّا بَابَ عَلِي‏» و «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَمَرَنِي بِسَدِّ أَبْوَابِكُمْ وَ تَرْكِ بَابِ عَلِي‏» از آن جمله است.
  • آنچه در دعای ندبه آمده «وَ سَدَّ الْأَبْوَابَ إِلَّا بَابَه‏» اشاره به این احادیث است. اشاره به نوعی حق ولایت است که حق او مثل پیامبر خدا(ص) در مسجد است[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. الغدیر، ج ۳ ص ۲۰۲، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۹ ص ۳۹۸
  2. بحار الأنوار، ج ۳۹ ص ۱۹
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۱۲.