اثقال در فقه سیاسی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اثقال (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- اِثّقال: اظهار سنگینی نفس[۱]. از ثقل به معنای سنگینی و گرانی [۲] و نیز به معنای گران‌جانی، گرانخیزی [۳]، سرسنگینی، کندی و سستی.
مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ
[۴].- این آیه شریفه به حوادث غزوه تبوک اشاره دارد که مسلمانان سست ایمان و منافقان از دستور پیامبر اکرم(ص) برای تجهیز نظامی و آمادگی برای حرکت به سوی جنگ سرپیچی و استنکاف می‌کردند و خداوند در این آیه شریفه آنان را عتاب و مؤاخذه می‌کند [۵].
- در فرهنگ سیاسی به این حالت و صفت، سکون و رخوت اجتماعی می‌گویند که به معنای برکنار ماندن از تحولات و تغییرات اجتماعی و ادامه حیات بر اساس گذشته[۶] و نوعی محافظه‌کاری است[۷].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ سیدعلی‌اکبر قرشی، قاموس قرآن، ج۱، ص۳۰۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۷۹.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۲.
- ↑ «ای مؤمنان! چگونه‌اید که چون به شما گفته شود در راه خداوند رهسپار (جنگ) گردید، گرانخیزی می‌ورزید؟» سوره توبه، آیه ۳۸.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۲۷۸.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۹۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۴۴.