حَسّ در فقه سیاسی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حَسّ (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- تارومار کردن، کشتار[۱]، به قتل رساندن، ریشه کن کردن[۲]. در اصل به معنای غلبه بر چیزی به قتل یا غیر آن[۳].
- ﴿وَلَقَدْ صَدَقَكُمُ اللَّهُ وَعْدَهُ إِذْ تَحُسُّونَهُمْ بِإِذْنِهِ﴾[۴].
- این واژه در فرهنگ سیاسی به مفهوم غلبه و سلطه کامل و ریشه‌کن کردن دشمن با درهم شکستن مقاومت آنها و ازبین بردن سازمان جنگی و نیروهای نظامی آنها آمده است.[۵].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۴۵.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۴۰۸.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۹.
- ↑ «و به راستی خداوند به وعده خود وفا کرد که (در جنگ احد) به اذن وی آنان را از میان برداشتید» سوره آل عمران، آیه۱۵۲.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۲۷.