بنیامین

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

بنیامین را واژه‌‌ای عبری [۱] و به معنای "پسرِ دست راست"[۲] یا "پسرِ برکت"[۳] دانسته‌‌اند. برخی دیگر، معنای آن را "پسر جنوب" گفته‌‌اند، زیرا وی تنها پسر یعقوب(ع) بود که در جنوب یعنی سرزمین کنعان به دنیا آمد.[۴] گاه و به سبب تولد بنیامین در دوران پیری یعقوب، از او با نام "بن یمیم" به معنای پسر روزگاران نیز یاد شده است.[۵] ضبط "ابن‌‌ یامین"[۶] و "ابن یامیل"[۷] نیز در برخی منابع آمده که گویا به سبب خلاف شهرت، مورد توجه قرار نگرفته است.[۸] بر اساس گزارش تورات، مادر بنیامین به نام "راحیل"، او را هنگام بازگشت از "فَدّان اِرام" به کنعان و در "بیت لحم" به دنیا آورد. او که پس از تولد بنیامین از دنیا رفت، پیش از مرگ، نام او را "بِنْ أوْنی" به معنای "پسرِ درد و رنج من" نامید؛ اما یعقوب(ع) آن را که مفهوم نامیمونی داشت، از سر تفأل به خیر و برکت، به بنیامین تغییر‌‌داد.[۹] کتاب مقدس، بنیامین را پسری لطیف، مطیع و محبوب یعقوب می‌‌خواند که به ویژه پس از فقدان یوسف(ع) شدیداً به وی دلبسته بوده است؛[۱۰] همچنین علاقه آن دو برادر به یکدیگر وصف‌‌ناپذیر بوده است.[۱۱]

کتاب مقدس در جایی برای بنیامین سه فرزند [۱۲] و در جای دیگر ۱۰ فرزند با ذکر نامهایشان یاد می‌‌کند [۱۳] که گویا مربوط به دو دوره از زندگی اوست. محل دفن بنیامین در روستای "ظَهْر‌‌حِمار" میان نابلس و بیسان قرار دارد.[۱۴] نسل و نوادگان بنیامین یکی از اسباط دوازده‌‌گانه بنی‌‌اسرائیل به نام بنیامینیان را تشکیل می‌‌دادند.[۱۵] سبط بنیامین را شجاع، جنگجو، دارای مهارت به‌‌کارگیری سلاح به ویژه فلاخن خوانده‌‌اند.[۱۶] پس از پیروزی آشوریان بر اسباط ده‌‌گانه شمالی و انقراض آنان، سبط بنیامین با سبط یهودا درآمیخت و یهودیان امروز، خود را متعلق به آن دو طایفه می‌‌دانند [۱۷].[۱۸]

یاد کردهای بنیامین در قرآن

تلاش برادران برای بردن بنیامین

نقشه یوسف برای نگهداری بنیامین در مصر

تلاش برادران برای رهایی بنیامین

منابع

پانویس

  1. لغت نامه، ج ۳، ص ۴۳۸۱؛ دانشنامه جهان اسلام، ج ۴، ص‌‌۴۵۳.
  2. دائرة‌‌المعارف بستانی، ج ۵، ص ۶۳۱؛ لغت‌‌نامه، ج۳،ص‌‌۴۳۸۱؛Judaica: Benjamin
  3. قاموس الکتاب المقدس، ص ۱۹۲.
  4. دانشنامه جهان اسلام، ج ۴، ص ۴۵۳؛Judaica: Benjamin
  5. دائرة‌‌المعارف بستانی، ج ۵، ص ۶۳۱؛ دانشنامه جهان اسلام، ج‌‌۴، ص ۴۵۳.
  6. مجمع‌‌البیان، ج ۵، ص ۳۷۸؛ روض الجنان، ج ۱۱، ص ۱۱۵؛ نورالثقلین، ج ۲، ص ۴۴۲.
  7. نورالثقلین، ج ۲، ص ۴۳۹؛ بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۳۰۶.
  8. لغت نامه، ج ۳، ص ۴۳۸۱؛ بحارالانوار، ج ۱۲، ص ۲۸۷، ۳۰۶.
  9. کتاب مقدس، تکوین: ۳۵، ۱۶ ـ ۱۹، ۲۴؛ قاموس کتاب مقدس، ص ۱۹۰.Judaica: Benjamin
  10. کتاب مقدس، تکوین ۴۲: ۳۸؛ قاموس کتاب مقدس، ص ۱۹۰؛ دانشنامه جهان اسلام، ج ۴، ص ۴۵۳.
  11. کتاب مقدس، تکوین، ۴۲ ـ ۴۶؛ قاموس کتاب مقدس، ص ۱۹۰.
  12. کتاب مقدس، اول تواریخ، ۷: ۶
  13. کتاب مقدس، تکوین، ۴۶: ۲۱.
  14. معجم البلدان، ج ۴، ص ۶۳.
  15. دایرة‌‌المعارف بستانی، ج ۵، ص ۶۳۲؛Britannica: Benjamin
  16. دایرة‌‌المعارف بستانی، ج ۵، ص ۶۳۲؛ دانشنامه جهان اسلام، ج‌‌۴، ص ۴۵۳؛ Encarta: Benjamin
  17. Encarta؛ Britannica: Benjamin.
  18. اسدی و اترک، مقاله «بنیامین»، دائرة المعارف قرآن کریم، ج۶.