تسلیم اهل بیت

این مدخل از زیرشاخه‌های بحث اهل بیت و وظایف رفتاری و عملی امت نسبت به اهل بیت است. "تسلیم اهل بیت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل تسلیم اهل بیت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

تسلیم اهل بیت(ع) بودن، دستوری الهی است. خدای سبحان فرشتگان را موظف کرده که به همراه او بر پیامبر عظیم‌الشأن اسلام(ص) درود فرستند: ﴿إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا﴾^[۱] و در برابر راهنمایی آن حضرت تسلیم محض باشند.
ازاین‌رو، مؤمن واقعی کسی است که درون جانش، در برابر دستورات و حکم پیامبر(ص) تسلیم محض باشد و در خود احساس ضیق و تنگی نکند.
در زیارت عاشورا به سالار شهیدان عرض می‌کنیم: با آنان که تو با آنها اهل سازش بودی، سازش می‌کنیم و کسانی را که با آنان در جنگ بودی، ما نیز با آنها در جنگیم^[۲]^[۳].

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ «خداوند و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود فرستید و به شایستگی (بدو) سلام کنید» سوره احزاب، آیه ۵۶.
↑ «يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ»
↑ مقامی، مهدی، وظایف امت نسبت به قرآن و عترت، ص ۱۰۳-۱۰۴.