جحد در فقه سیاسی
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل جحد (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- انکار کردن با علم به حقانیت، نفیِ یقین قلبی[۱]، در مقابل اقرار[۲]. در اصل به معنای قلّت خیر[۳].
- ﴿وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَيْقَنَتْهَا أَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا﴾[۴].
- انکار به معنای به رسمیت نشناختن در فرهنگ سیاسی از راهبردهای مبارزاتی به شمار می‌آید. مشرکان مکه این سیاست را در عصر تنزیل در برابر دعوت پیامبر(ص) و رسالت آن حضرت در پیش گرفتند.
- امروزه به رسمیت نشناختن برخی کشورها (مانند رسمیت نشناختن اسرائیل از سوی جمهوری اسلامی و برخی کشورها و احزاب اسلامی) و فرقه‌های دینی (مانند بهائیت در ایران) از راهبردهای مهم در عرصه سیاست داخلی و خارجی کشورهاست[۵].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۷.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۷۲.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۴۲۵.
- ↑ «و از سر ستم و گردنکشی، با آنکه در دل باور داشتند آن را انکار کردند» سوره نمل، آیه ۱۴.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۰۷-۲۰۸.