حدیث من مات

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۴۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

در حدیث شریف آمده است: «مَنْ‏ مَاتَ‏ وَ لَمْ‏ یَعْرِفْ‏ إِمَامَ‏ زَمَانِهِ‏ مَاتَ‏ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً»؛ هر که بمیرد و امام زمانش را نشناسد، همانند مردن زمان جاهلیت مرده است[۱]. این حدیث، از روایات مشهور بین اهل سنت و شیعه است که در بسیاری از کتاب‌‌ها از پیامبر اسلام(ص) با سند صحیح[۲] نقل شده است. از اهل سنت: بخاری، مسلم، احمد بن حنبل، ابو داوود طیالسی، طبرانی، حاکم حسکانی، ابو نعیم، بیهقی، نووی، هیثمی، ابن کثیر و از شیعیان: شیخ کلینی، شیخ صدوق و پدرش، حمیری، صفار و علامه مجلسی[۳] آن را با طرق‎های مختلف در کتاب‌ها‎‎‎یشا‎ن با الفاظ نزدیک به هم نقل کرده‌اند که برخی از آنها صحیح هستند[۴].

  1. کمال الدین، ج۲، ص۴۰۹.
  2. ر.ک: آصفی، محمد مهدی، درآمدی بر ولادت و غیبت امام مهدی، جستارهایی در کلام اسلامی، ص۹۶ ـ۱۰۰؛ بررسی مفهوم مهدی نوعی و اثبات دیدگاه تشیع در مورد حضرت مهدی، ص۵۴.
  3. ر.ک: حسنی، سید نذیر، مصلح کل، ص۴۲.
  4. ر.ک: آصفی، محمد مهدی، درآمدی بر ولادت و غیبت امام مهدی، جستارهایی در کلام اسلامی، ص۹۶ ـ۱۰۰؛ بررسی مفهوم مهدی نوعی و اثبات دیدگاه تشیع در مورد حضرت مهدی، ص۵۴.