بحث:نصب الهی امام در قرآن

سرشناسه نصب الهی امام در قرآن نوشته شده توسط آقای نظری شاری

«نصب الاهی امام در قرآن»، اصطلاح کلامی ـ تفسیری است و به مفهوم انتصاب افراد خاص از سوی خداوند به امامت امت اسلام و ولایت امری مسلمین به جانشینی از پیامبر است، تا نقش و وظایف او را در میان مسلمانان ایفا نماید. این اصطلاح مربوط به فرهنگ و مذهب شیعه است که معتقد می‌باشد امام به عنوان خلیفه خدا و رسول خدا، دارای مقام عصمت و برخوردار از علم الاهی و جامع تمام شئون پیامبر منهای دریافت وحی است. شناخت چنین کسی برای غیر خداوند ممکن نیست، و براساس قاعده ضرورت بعثت انبیا، خداوند چنین افرادی را پس از پیامبر برای حفظ دین از انحراف و اجرای احکام شریعت و سرپرستی مسلمین نصب نموده و در قرآن مقدس به آن نص و تصریح فرموده است. بر این مبنا، همه تصریح و اشارات قرآن مبنی بعث رسل، انتخاب و گزینش انبیا، جعل رسول و امام و خلیفه، بر انتصاب امام به عنوان جانشین پیامبر(ص) قابل تأویل است و بر آن دلالت دارد.