جابر بن یزید جعفی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۴۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

جابر و تفسیر قرآن

جابر و مقتل‌نویسی

از نخستین مقتل‌نویسان عاشورا (ح۵۰ ق، کوفه - ۱۲۸ق، کوفه)

ابومحمد جابر بن یزید جعفی، مورخ، محدث، مفسر و فقیه شیعه امامی و از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) است. او اهل کوفه بوده و به احتمال زیاد به جز مدت ۱۸ سال (۹۴ - ۱۱۴ق) که برای کسب علم از محضر امام باقر(ع) در مدینه اقامت کرد، سراسر عمر خود را در کوفه زیسته است.

جابر جعفی از دانشمندان برجسته زمان خود بوده و حتی مخالفان سرسخت او هم به مرجعیت علمی‌اش اقرار کرده‌اند. عالمان بسیاری از شیعه و سنی با گرایش‌های گوناگون از او کسب علم کرده‌اند که از آن جمله سفیان ثوری، شعبة بن حجاج، شریک بن عبدالله نخعی و ابوحنیفه را می‌توان نام برد.

وثاقت جابر جعفی محل اختلاف است. در میان رجالیان شیعه، نجاشی و به پیروی از او ابن داوود حلی، جابر جعفی را تضعیف کرده‌اند؛ اما در عوض ابن‌غضائری با آنکه بیشتر به جرح راویان پرداخته، جابر را ثقه دانسته است. عبدالجلیل رازی قزوینی نیز او را از روات و ثقات ائمه معرفی کرده است. با وجود این اختلافات، محدثان، رجالیان و شرح‌حال‌نگاران متأخر شیعه، از جمله مامقانی و سیدابوالقاسم خویی عموماً درصدد توثیق وی برآمده‌اند و روایاتی را که در نکوهش او واردشده، توجیه کرده‌اند.

جابر جعفی مورخ برجسته‌ای نیز بوده و بیشتر تألیفات وی در حوزه تاریخ‌نگاری است. آثار تاریخی وی به شکل تک‌نگاری است و آشکارا رنگ و بوی شیعی دارد. وی از نخستین مقتل‌نگاران عاشورا بوده است و از آنجا که حدود ۲۹ سال زودتر از ابومخنف درگذشته و ابومخنف از شاگردان وی بوده، مقتل الحسین(ع) جابر جعفی را باید متقدم بر مقتل ابومخنف دانست. امروزه از مقتل جابر نسخه‌ای در دست نیست؛ اما نجاشی از آن یاد کرده و از طریق وی مشخص است که مانند برخی آثار تاریخی دیگر از جابر، این مقتل را عمرو بن شمر جعفی از جابر روایت کرده است. مقتل جابر از منابع هشام کلبی و طبری بوده است. نصر بن مزاحم منقری نیز در تألیف مقتل الحسین(ع) خود از کتاب جابر جعفی بهره برده است. از دیگر آثار تاریخی جابر جعفی کتاب الجمل، کتاب صفین و کتاب مقتل امیرالمؤمنین(ع) را می‌توان نام برد.[۱]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس