حضرت یونس علیه السلام
مقدمه
حضرت یونس(ع)، پسر متی یکی از پیامبران بنی اسرائیل است که در ۲۸ سالگی در میان قوم خود در نینوا (در موصل عراق) که بت‌پرست بودند به پیامبری مبعوث شد. کتابی داشت که احکام و موعظه‌هایی در آن بود. وی پس از مدتی که مردم را به یکتاپرستی دعوت کرد، از آنان قهر کرد و سوار کشتی شد، دریا طوفانی گشت. یونس را به دریا افکندند، نهنگی او را بلعید و مدتی در شکم آن ماهی بزرگ بود و خدا را تسبیح می‌گفت. سپس ماهی او را به ساحل افکند. به سبب این حادثه، او را "صاحب الحوت" و "ذا النون" هم گفته‌اند، چون همدم ماهی در دریا بود. او استغفار کرد، خدا دوباره وی را برای هدایت مردم نینوا فرستاد، این بار به او ایمان آوردند. قبر او را در کنار فرات در عراق می‌دانند.
قرآن در آیات مختلف از این پیامبر الهی و حوادث زندگی او یاد کرده است و سوره دهم قرآن به نام اوست. آیه‌ای که در نماز غفیله خوانده می‌شود ﴿وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا...﴾[۱] اشاره به سرگذشت او در شکم نهنگ است.[۲].
ولادت و نیاکان
پدر و مادر
نام و نسب
کنیه‌ها و القاب
فرزندان
شمایل و صفات ظاهری
صفات و ویژگی‌های شخصیتی
قوم و محل سکونت
قوم یونس
سرگذشت تاریخی
نبوت و رسالت
امامت و ولایت
علم ویژه الهی
عصمت
فضایل و مناقب
سیره
اصحاب
مخالفان و دشمنان
رحلت و محل دفن
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «و یونس را (یاد کن) هنگامی که خشمناک راه خویش در پیش گرفت...» سوره انبیاء، آیه ۸۷.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۵۵.