آدم بن اسحاق
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
آدم بن اسحاق بن آدم قمی اشعری. منسوب به قبیله اشعری است که ابتدا در یمن بودند و پس از فتوحات اسلامی و در زمان حجاج بن یوسف، عده‌ای از آنها به قم مهاجرت کرده و مقیم شدند.
جد او آدم از اصحاب امام صادق(ع) بود. وی از راویان حدیث در اواخر قرن سوم[۱] و مردی زاهد و خاشع بود و از راویانی چون یونس بن یعقوب و عبیدالله بن محمد جعفی روایت دارد. ابراهیم بن هاشم قمی، احمد برقی[۲] و محمد بن عبدالجبار از آدم روایت نقل کرده‌اند.
نجاشی وی را توثیق کرده است.[۳] اثر وی کتاب الحدیث می‌‌باشد.[۴] تاریخ وفاتش به دست نیامد، ولی پیش از سال ۲۰۳ هـ[۵] و اواخر قرن سومحیات داشت.[۶] مقبره وی در قبرستان شیخان قم است. [۷]
منابع
پانویس
- ↑ اعیان الشیعه ۲/۸۵.
- ↑ لسان المیزان ۱/۳۳۵.
- ↑ رجال النجاشی ۱/۲۶۲.
- ↑ الذریعه ۶/۳۰۳.
- ↑ معجم المؤلفین ۲/۲۱۹.
- ↑ اعیان الشیعه ۲/۸۵.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص 60.