الرجال (کتاب)
الرجال، کتابی است که با زبان عربی به معرفی شخصیتهای راویان احادیث ائمه میپردازد. این کتاب اثر حسن بن علی بن داود حلی مشهور به ابن داود میباشد و انتشارات حیدریه انتشار آن را به عهده داشته است [۱].
الرجال | |
---|---|
زبان | عربی |
نویسنده | حسن بن علی بن داود حلی مشهور به ابن داود |
موضوع | علم رجال |
مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
ناشر | [[:رده:انتشارات انتشارات حیدریه|انتشارات انتشارات حیدریه]][[رده:انتشارات انتشارات حیدریه]] |
محل نشر | نجف، عراق |
سال نشر | ۱۳۹۲ق، ۱۳۵۱ش ش |
شماره ملی | |
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «کتاب، در دو قسمت تنظیم شده است:
قسمت اوّل، در بیان اسامی ممدوحان، شامل نام راویان موثّق و مهمل، و قسمت دوم، شامل نام راویان مجروح و مجهول است.
در پایان قسمت اوّل، چند فایده رجالی ذکر شده که شامل مطالب زیر است:
اسامی افرادی که نجاشی درباره آنها تعبیر «ثقة» را ذکر کرده است؛ اصحاب اجماع؛ اشخاصی که نجاشی در شرح حال آنها تعبیر "ليس بذلك" و یا {{عربی|"لا بأس به" و یا "قريب الأمر" را آورده است؛ اشخاصی که تعداد روایتهای آنها مشخّص است؛ اشخاصی که مشهور به کنیهاند.
در پایان قسمت دوم، این فواید رجالی مطرح شده است: اسامی راویانی که دارای مذهب فاسدی هستند و یا تعبیرهای «ضعیف»، «مضطرب»، "يعرف حديثه وينكر"، "ليس بشيء" و «مجهول» در مورد آنها ذکر شده است. نیز اسامی اشخاصی که ملعونِ در مذهب هستند و ثقاتی که از ضعفا نقل روایت کردهاند. همچنین واضعان حدیث، ملعونان و اشخاصی که مشمول دعای یکی از معصومان(ع)شدهاند، آمده است.
در قسمت «التنبیهات»، نُه «تنبیه» ذکر شده است که در هشت تنبیه اوّل، خصوصیتهای بعضی راویان، بررسی شده است و در تنبیه نهم، مشیخه شیخ طوسی و شیخ صدوق را از نظر اعتبار اسناد، منظّم نموده است»[۲]
دربارهٔ پدیدآورنده
حسن بن علی بن داوود حلی مشهور به ابن داوود (متولد ۶۴۷ ق، متوفی ۷۰۷ ق)، تحصیلات حوزوی خود را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: محقق حلی، سید جمال الدین احمد بن طاووس، سید عبدالکریم بن سید احمد بن طاووس و خواجه نصیرالدین طوسی به اتمام رساند. او به تألیف کتب دینی و جمعآوری احادیث مبادرت ورزیده است و چندین جلد کتاب به رشته تحریر درآورده است. «الرجال»، «اُرجوزَة فی الکلام»، «عقد الجواهر فی الاشباه و النظائر»، «المنهج القویم فی تسلیم التقدیم»، «التحفة السعدیه» و «تحصیل المنافع» برخی از این آثار است.[۳]