عروسی حضرت فاطمه
این مدخل زیرشاخهٔ بحث حضرت فاطمه زهرا است. عروسی حضرت فاطمه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عروسی حضرت فاطمه در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمراسم عروسی
نزدیک به یک ماه از خرید اثاثیه می‌گذشت؛ اما علی(ع) با این که بیشتر اوقات با پیامبر بود، به سبب شرم و حیا با پیامبر درباره عروسی صحبتی نمی‌کرد. روزی عقیل، برادر علی(ع) به او گفت: چرا همسرت را به خانه نمی‌آوری، تا با عروسی تو چشم ما روشن شود؟ موضوع به اطلاع پیامبر رسید. علی(ع) را خواست و از او پرسید آیا برای عروسی آماده است؟ علی(ع) پاسخ مثبت داد[۱]. در روز اول یا ششم ذی‌حجه سال دوم هجری، به دستور پیامبر، مراسم ازدواج علی(ع) و زهرا(س) برپا شد. پیامبر دستور داد ولیمه بدهند. یکی از بزرگان انصار به نام سعد گوسفندی برای ولیمه هدیه کرد. جمعی از انصار مقداری آرد ذرت آوردند. مقداری کشک و روغن و خرما هم از بازار خریداری شد. با نظارت پیامبر، غذایی تهیه شد و مردم بسیاری به سبب برکت دست رسول خدا(ص)، غذا خوردند و مقداری از غذا نیز برای فقیران فرستاده شد[۲].
پیامبر به همسران خود و دختران عبدالمطلب دستور داد تا فاطمه(س) را آماده کنند و در عروسی او تکبیر بگویند و حمد خدا نمایند و چیزی را که رضای خداوند در آن نیست به زبان نیاورند[۳]. زنان پیامبر و دختران عبدالمطلب فاطمه(س) را آماده کردند و سوار استر نمودند. مهار استر در دست سلمان بود. مقداد و عده‌ای از بنی‌هاشم اطراف استر را گرفته، با تشریفات خاصی فاطمه(س) را به طرف خانه علی(ع) حرکت دادند. جبرئیل و میکائیل همراه هفتاد هزار فرشته در این جشن فرخنده شرکت داشتند. ابتدا جبرئیل تکبیر گفت، سپس میکائیل و باقی فرشتگان تکبیر گفتند. پیامبر نیز تکبیر گفت. از همان موقع بود که تکبیر گفتن در عروسی رسم شد[۴].[۵].
یاد خدا در شب عروسی
شب عروسی و لحظه‌های شروع زندگی مشترک، برای هر زن و مردی شیرین و خاطره‌انگیز است. بسیاری این لحظات شیرین را به گناه می‌آلایند و اعمال خلافشان را توجیه می‌کنند. ازدواج حضرت علی و حضرت فاطمه(س) الگویی است برای آنان که می‌خواهند زندگی مشترک خویش را با گناه آغاز نکنند.
امام علی(ع) در شب عروسی، فاطمه(س) را نگران و گریان دید؛ پرسید: چرا غمگینی؟ فاطمه(س) پاسخ داد: درباره حال و رفتار خویش فکر کردم و به یاد پایان عمر و قبر خویش افتادم. امروز از خانه پدر به خانه شما آمدم و روز دیگر از این جا به طرف قبر و قیامت خواهم رفت. تو را به خدا سوگند می‌دهم! بیا به نماز بایستیم و با هم خدا را عبادت کنیم[۶].
ما نیز اگر خواهان سعادت هستیم و خود را پیرو راستین اسلام می‌دانیم، باید آغاز زندگی مشترک امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) را سرمشق خود قرار دهیم و تلاش کنیم ساده زیستی در همه مراحل زندگی ما حاکم باشد و از فرهنگ‌های غلط و اسراف‌گری و مزاحمی که مانع ازدواج جوانان است، دست برداریم.[۷].
منابع
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج۴۳، ص۹۲ و ۱۳۰.
- ↑ الطبقات الکبری، ج۸، ص۱۲؛ بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۳۷.
- ↑ مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۴۰۳.
- ↑ مقتل الحسین، ص۱۰۸؛ مناقب ابن مغازلی، ص۳۴۴؛ روضة الواعظین، ص۱۲۷.
- ↑ مظفری ورسی، حیدر، مادران چهارده معصوم ص ۱۰۰.
- ↑ «تفكرت في حالي و أمري عند ذهاب عمري و نزولي في قبري فشبهت دخولي في فراشي بمنزلي كدخولي إلى لحدي و قبري فأنشدك الله ان قمت إلى الصلاة فنعبد الله تعالى هذه الليلة». فرهنگ سخنان حضرت فاطمه، ص۲۰.
- ↑ مظفری ورسی، حیدر، مادران چهارده معصوم ص ۱۰۱.