اسماعیل بن ابیسهل بن نوبخت
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
ابواسحاق اسماعیل بن اسحاق بن ابی سهل نوبختی فارسی از مشهورترین پسران ابوسهل است که اخبار او با ابونواس مشهور بوده و این شاعر او را هجوهایی گفته است، هر چند که اسماعیل در حقّ او اکرام و مهمان نوازیهایی داشته است. از پسران ابوسهل کسی که بیش از همه به ابونواس خدمت کرده و اشعار او را ضبط و برای دیگران روایت نموده، همین اسماعیل است. حمزه اصفهانی با چند واسطه از او اخبار ابونواس را نقل نموده است. ابوالحسن یوسف بن ابراهیم کاتب از شاگردان نوبختی بود و در سال ۲۲۵ه در دمشق از وی روایت میکرد.
نوبختی در دستگاه مأمون عباسی جزء ندما و ادبای وی بود[۱] و از بزرگان عصر خویش شمرده میشد. جدش ابوسهل در خزانه هارون عباسی بود. برادرش یعقوب از اصحاب امام رضا S، و فرزندش اسحاق از اصحاب امام هادی S به شمار میرفت و خود اسماعیل فردی فاضل، متکلم و از بزرگان امامیه بود و در علم کلام کتابی تحت عنوان الیاقوت تألیف کرد. علامه حلی در کتاب انوار الملکوت فی شرح الیاقوت، و نیز عبدالحمید بن ابیالحدید معتزلی در کتاب فص الیاقوت آن را شرح نمودند.[۲]
به گفته طبری، وقتی واثق به سال ۲۳۲ه در حال احتضار بود، گروهی از اطبا و منجمان از جمله اسماعیل بن ابی سهل بن نوبخت در کنار او حاضر بودند،[۳] بنابر این اسماعیل در این سال در قید حیات بود.[۴]
جستارهای وابسته
- خاندان نوبختی
- نوبخت (جد خاندان نوبختی)
- ابوسهل بن نوبخت (از ندیمان و خدمتگذاران منصور عباسی متوفای ۲۰۲ق)
- حسن بن محمد بن عباس بن اسماعیل بن ابیسهل بن نوبخت
- موسی بن حسن بن محمد بن عباس بن اسماعیل بن ابیسهل بن نوبخت (ابوالحسن ابنکبریاء)
- اسماعیل بن علی بن اسحاق بن ابیسهل بن نوبخت (ابوسهل نوبختی دایی حسن بن موسی و متوفای ۳۱۱ق)
- حسن بن موسی نوبختی (ابومحمد؛ صاحب فرق الشیعه متوفای ۳۰۲ يا ۳۱۰ق)
- ابراهیم بن نوبخت (ابواسحاق؛ صاحب کتاب الیاقوت متوفای پس از ۳۴۰ق)
- اسحاق بن اسماعيل نوبختی (ابويعقوب)
- یعقوب بن اسحاق بن اسماعيل نوبختی (ابوالفضل)
- اسماعیل بن علی بن اسحاق نوبختی (ابواسحاق)
- على بن عباس نوبختی (ابوالحسين)
- حسین بن على بن عباس نوبختی (ابوعبدالله)
- حسین بن روح نوبختی (ابوالقاسم؛ از نواب اربعه متوفای ۳۲۶ق)
- حسن بن حسين نوبختی (ابومحمد)
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ خاندان نوبختی، ص۱۵ ـ ۱۸.
- ↑ تأسیس الشیعه، ص۳۶۴ ـ ۳۶۶.
- ↑ تاریخ الطبری، ج۹، ص۱۵۱.
- ↑ فرهنگنامه مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۱۸۹.