انجیل در فقه اسلامی

مقدمه

«اِنجیل» کتاب آسمانی نازل شده بر حضرت عیسی(ع). اعتقاد به پیامبران گذشته و نیز کتب آسمانی نازل شده بر آنان و احترام ایشان واجب و هتک حرمت آنان حرام است؛ لکن انجیل موجود، تحریف شده است و حکم انجیل اصلی را ندارد.

انجیل موجود از مصادیق کتب ضالّه (گمراه کننده) است. از این رو، نگهداری، نوشتن، یاد دادن آن، و گرفتن مزد بدین منظور حرام است. نیز انجام دادن هرنوع معامله‌ای با آن، مانند خرید و فروش و اجاره، حرام و باطل است. البته نگهداری کتب ضلال برای نقض آنها یا استشهاد بر حقّی با آنها جایز است[۱].

وقف چیزی،[۲] وصیّت به چیزی[۳] برای نوشتن انجیل و نیز مَهر قرار دادن آموزش آن[۴] صحیح نیست. به قولی، قاضی مسلمانان می‌تواندنصرانی را در صورت تأثیر بیشتر، به انجیل سوگند دهد[۵]. اگر نصرانی در مقام قسم این گونه سوگند یاد کند: «به خدایی که انجیل را بر عیسی فرو فرستاده است...» کفایت می‌کند[۶].

در صورت پیروزی مسلمانان بر اهل کتاب، کتب آسمانی آنان، مانند انجیلِ موجود غنیمت محسوب نمی‌شود و باید نابود گردد، امّا جلد و اوراق آن پس از محو نوشته‌ها، اگر قابل استفاده باشد، غنیمت است[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. جواهر الکلام، ج ۲۲، ص۵۹؛ جامع المقاصد، ج ۴، ص۲۶.
  2. جواهرالکلام، ج ۲۸، ص۳۵.
  3. جامع‌المقاصد، ج ۳، ص۴۸۲.
  4. المبسوط، ج ۴، ص۲۷۵.
  5. النهایة، ص۵۵۶؛ جواهر الکلام، ج ۴۰، ص۲۲۸.
  6. المبسوط، ج ۸، ص۲۰۵؛ جواهر الکلام، ج ۴۰، ص۲۲۹.
  7. جامع‌المقاصد، ج ۳، ص۴۱۳؛ جواهر الکلام، ج ۲۱، ص۱۵۰.
  8. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، ص ۷۱۶-۷۱۷.