ثواء

ثواء از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ثواء در قرآن - ثواء در حدیث - ثواء در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

• ثَواء: اقامت و مقیم، اقامت همراه با استقرار که صفت ساکن و مقیم محل یا شهری است.
• وَمَا كُنْتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ.
• مشرکان قریش در مقابل قصص انبیای الهی که در کلام وحی آمده (از جمله قصه شعیب S در شهر مدین) آن را تکذیب می‌کردند و ابراز حیرت و تعجب می‌کردند که پیامبر a این قصص را از کجا آورده است. خداوند در آیه شریفه وَمَا كُنْتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ برای اثبات اینکه این آیات از جانب خداوند است، به حضرت رسول a خطاب می‌کند که تو مقیم مدین یا همشهری شعیب پیامبر a و قوم او نبودی. که از احوال آنها اطلاع داشته باشی. با توجه به سیاق آیه شریفه و شأن نزول آن به نظر می‌رسد، مراد از ثَاوِيًا همعصر و معاصر بودن است.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم