حریث بن جابر حنفی بکری

حریث بن جابر حنفی بکری
تصویر نمادین جنگ صفین
نام کاملحریث بن جابر حنفی بکری
جنسیتمرد
از قبیلهبکر بن وائل
پدرجابر حنفی بکری
از اصحابامام علی
حضور در جنگجنگ صفین

آشنایی اجمالی

حریث بن جابر حنفی بکری از مخلصين اصحاب امام علی (ع)[۱] و از فرمانداران و حاکمان شرقی کشور اسلامی از جانب حضرت بود. وی در زمان فرمانروایی‌اش در آن بلاد، دو دختر یزدجرد پادشاه ایران را به مدینه فرستاد و حضرت حسین (ع) یکی از دختران را که نامش شهربانو بود به ازدواج خود در آورد و امام چهارم حضرت زین العابدین (ع) از وی به دنیا آمد و دختر دیگر را محمد بن ابی بکر اختیار کرد و از او قاسم بن محمد بن ابی بکر به دنیا آمد. از این‌رو فرزند محمد بن ابی بکر با امام زین العابدین (ع) پسر خاله هستند[۲]. وی در صفین در رکاب امیرالمؤمنين (ع) مخلصانه و مردانه جنگید و اشعاری در این نبرد سرود و از جانب حضرت فرمانده نیروهای لازم بصره در صفین بود[۳]. و در همین جنگ، با عبیدالله بن عمر بن خطاب به مبارزه پرداخت و او را به قتل رساند. اشعاری از عبيدالله بن عمر، حریث بن جابر و صلتان عبدی به جای مانده است که دلالت بر این امر دارد[۴].[۵]

حمایت حریث از امام (ع) در ادامه نبرد

در جنگ صفین، پس از آن‌که جمعی به دستور معاویه قرآن‌ها بر سر نیزه‌ها کردند و بعضی از اصحاب امیرمؤمنان (ع) مخالفت خود را با ادامه جنگ اعلام نمودند، حریث در حمایت از حضرت خواستار ادامه نبرد با معاویه شد و بعد از سخنان روشن‌گرانه حضرت علی (ع) برخی از رؤسای قبایل برخاستند و مطالبی گفتند از جمله حریث برخاست و گفت: ای مردم! همانا علی (ع) جانشین پیامبر خدا (ص) است، لذا فرمان و دستور با او است، در حالی که او پیشوا و فرمانروای سپاه است، پس باید از او اطاعت کنید، به خدا سوگند علی (ع) امروز چیزی از آنان قبول نمی‌کند، جز آنکه دیروز همان را به آنها پیشنهاد داده بود و حال اگر بر آنان رد کند و خواسته آنها را نپذیرد شما با وی مخالفت می‌کنید و کسی که با علی مخالفت کند، او به جاهلیت بازگشته یا مغرور شده است، پس هرکس با ما مخالفت کند، بین ما و او چیزی جز شمشیر نخواهد بود[۶].

این سخنان خالصانه وی که حکایت از ایمان او به راه و سیره امیرالمؤمنین (ع) داشت، در دل سپاهیان حضرت اثر نکرد و اصرار جمعی از نیروهای جاهل و نادان و تحریک منافقان، بر ترک جنگ، کار را بر امیرالمؤمنین (ع) سخت کرد و ناچار تن به حکمست داد.[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. رجال طوسی، ص۳۹، ش۲۶.
  2. ارشد مفید، ج۲، ص۱۳۷.
  3. وقعة صفين، ص۲۰۵.
  4. وقعة صفين، ص۲۹۹ و ۳۰۰.
  5. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۳۴-۴۳۵.
  6. وقعة صفين، ص۴۸۵.
  7. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۳۵-۴۳۶.