مقدمه

پس از خطبه زینب (ع) در مجلس یزید که اوضاع را بر ضدّ او متحوّل ساخت، یزید ناچار اهل بیت را در خرابه‌ای بی سقف جای داد. آنان سه روز در آن خرابه بودند و بر حسین (ع) نوحه و عزاداری می‌‌کردند[۱]. رقیّه، دختر خردسال امام حسین (ع) نیز در همان‌جا پدر را در خواب دید و پس از بیداری گریه سر داد و سر سید الشهدا را برایش آوردند و با دیدن آن صحنه مرغ جانش پر کشید و جان داد[۲]. مدفن رقیّه نیز همان‌جاست که بعدها حرمی برایش ساختند. (این مسأله از نظر محقّقان مورد بحث و تشکیک قرار گرفته است)[۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. مقتل خوارزمی، ج ۲، ص ۷۴؛ عوالم (امام حسین) ص ۴۱۴، ریاض القدس، ج ۲، ص ۲۹۲.
  2. در منابع اولیه، این مسأله نیامده است؛ هر چند مشهور است.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۱.