رجعت در معارف و سیره رضوی

مقدمه

«رجعت»، به معنی بازگشت و برگشتن می‌باشد و «رجعت به دنیا» یعنی بازگشت دوباره به دنیا، پس از انتقال به جهان دیگر است. یکی از اعتقادات مؤمنین، بالاخص شیعیان، ایمان به روز رجعت است.

طبق روایات اسلامی و شیعی، نخستین کسی که به دنیا باز می‌گردد امام حسین S است و پس از ایشان، دیگر امامان و ائمه (ع) به دنیا باز می‌گردند^[۱].

در مورد «رجعت امامان» نقل قول‌های فراوانی شده است. از جمله خداوند در قرآن می‌فرماید: إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ... ^[۲]. امام سجاد S در تأویل این آیه می‌فرماید: «پیامبر شما و امیرمؤمنان و امامان اهل بیت (ع)، در عصر ظهور به دنیا باز می‌گردند^[۳].

مأمون به امام رضا S عرض کرد: «ای ابالحسن! نظر شما درباره رجعت چیست؟ حضرت فرمودند: حقیقت دارد. در میان امت‌های پیشین نیز وجود داشته است و قرآن از آن سخن به میان آورده و رسول خدا a فرموده است: هر چه در امت‌های گذشته بوده در میان این امت نیز عیناً و مو به مو پیش خواهد آمد»^[۴].^[۵]

منابع

محمدی، حسین، رضانامه

پانویس

↑ امام مهدی S از ولادت تا ظهور، ص۷۹۲.
↑ «بی‌گمان آن کس که قرآن را بر تو واجب کرده است تو را به بازگشتگاهی باز می‌گرداند» سوره قصص، آیه ۸۵.
↑ بحارالانوار، ج۵۳، ص۳۲؛ تفسیر برهان، ج۳، ص۲۳۹.
↑ میزان الحکمه، ج۴، ص۱۹۸۰، ح۶۹۲۷.
↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۳۲۰.

[1] امام مهدی S از ولادت تا ظهور، ص۷۹۲.

[2] «بی‌گمان آن کس که قرآن را بر تو واجب کرده است تو را به بازگشتگاهی باز می‌گرداند» سوره قصص، آیه ۸۵.

[3] بحارالانوار، ج۵۳، ص۳۲؛ تفسیر برهان، ج۳، ص۲۳۹.

[4] میزان الحکمه، ج۴، ص۱۹۸۰، ح۶۹۲۷.

[5] محمدی، حسین، رضانامه ص ۳۲۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]