روزه در معارف و سیره حسینی

حکمت روزه

از ابن شهرآشوب نقل است: از امام حسین (ع) سؤال شد: چرا خدای عز و جل روزه را بر بندگانش واجب کرده است؟ فرمود: «تا توانگر، مزه گرسنگی را بچشد و زیادی مالش را به بینوایان بدهد»^[۱].^[۲]

در کتاب الأمالی به سندش، از امام حسین (ع)، از امام علی (ع) نقل شده است که: پیامبر خدا (ص) فرمود: «خداوند و فرشتگانش بر آمرزش خواهان در سحر و [روزه‌داران] سحری‌خور، درود می‌فرستند. پس هر چند با جرعه‌ای آب، سحری بخورید»^[۳].^[۴]

افطار کردن با خرما

در کتاب مکارم الأخلاق از امام حسین (ع) از امام علی (ع) اینگونه نقل شده است: پیامبر خدا (ص)، چون روزه می‌گرفت، آن را با خرما می‌گشود^[۵].^[۶]

ثواب روزه رجب و شعبان

در کتاب تاریخ واسط از امام حسین (ع) نقل است: روزه رجب و شعبان، توبه‌ای (بازگشتی) از جانب خدای عز و جل است^[۷].

در کتاب فضائل الأشهر الثلاثة به سندش، از امام حسین (ع) آمده است: شنیدم امیرمؤمنان می‌فرماید: «هر کس ماه شعبان را از سرِ محبّت به پیامبر خدا (ص) و تقرّب به خدای عز و جل روزه بدارد، خدای عز و جل دوستِ او خواهد شد و روز قیامت، او را به کرامتش نزدیک و بهشت را برایش واجب می‌کند»^[۸].^[۹]

منابع

محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین

پانویس

↑ «سُئِلَ الْحُسَيْنُ (ع) لِمَ افْتَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى عَبِيدِهِ الصَّوْمَ قَالَ لِيَجِدَ الْغَنِيُّ مَسَّ الْجُوعِ فَيَعُودَ بِالْفَضْلِ‏ عَلَى‏ الْمَسَاكِينِ‏» (المناقب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۶۸؛ بحار الأنوار، ج۹۶، ص۳۷۵، ح۶۲).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۸.
↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَائِكَتَهُ‏ يُصَلُّونَ‏ عَلَى‏ الْمُسْتَغْفِرِينَ‏ وَ الْمُتَسَحِّرِينَ بِالْأَسْحَارِ، فَتَسَحَّرُوا وَ لَوْ بِجُرَعِ الْمَاءِ» (الأمالی، طوسی، ص۴۹۷، ح۱۰۹۰؛ مسند زید، ص۲۰۴).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۸.
↑ «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص): كَانَ يَبْتَدِئُ طَعَامَهُ إِذَا كَانَ‏ صَائِماً بِالتَّمْرِ» (مکارم الأخلاق، ج۱، ص۳۶۷، ح۱۲۱۰).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۸.
↑ «صَوْمُ رَجَبٍ و شَعبانَ تَوْبَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ» (تاریخ واسط، ص۱۹۶).
↑ «سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع): يَقُولُ مَنْ صَامَ‏ شَعْبَانَ‏ مَحَبَّةَ نَبِيِّ اللَّهِ (ص) وَ تَقَرُّباً إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَرَّبَهُ مِنْ كَرَامَتِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ أَوْجَبَ لَهُ الْجَنَّةَ» (فضائل الأشهر الثلاثة، ص۶۱، ح۴۳).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۹.

[1] «سُئِلَ الْحُسَيْنُ (ع) لِمَ افْتَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى عَبِيدِهِ الصَّوْمَ قَالَ لِيَجِدَ الْغَنِيُّ مَسَّ الْجُوعِ فَيَعُودَ بِالْفَضْلِ‏ عَلَى‏ الْمَسَاكِينِ‏» (المناقب، ابن شهرآشوب، ج۴، ص۶۸؛ بحار الأنوار، ج۹۶، ص۳۷۵، ح۶۲).

[2] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۸.

[3] «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إِنَّ اللَّهَ وَ مَلَائِكَتَهُ‏ يُصَلُّونَ‏ عَلَى‏ الْمُسْتَغْفِرِينَ‏ وَ الْمُتَسَحِّرِينَ بِالْأَسْحَارِ، فَتَسَحَّرُوا وَ لَوْ بِجُرَعِ الْمَاءِ» (الأمالی، طوسی، ص۴۹۷، ح۱۰۹۰؛ مسند زید، ص۲۰۴).

[4] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۸.

[5] «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص): كَانَ يَبْتَدِئُ طَعَامَهُ إِذَا كَانَ‏ صَائِماً بِالتَّمْرِ» (مکارم الأخلاق، ج۱، ص۳۶۷، ح۱۲۱۰).

[6] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۸.

[7] «صَوْمُ رَجَبٍ و شَعبانَ تَوْبَةٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ» (تاریخ واسط، ص۱۹۶).

[8] «سَمِعْتُ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع): يَقُولُ مَنْ صَامَ‏ شَعْبَانَ‏ مَحَبَّةَ نَبِيِّ اللَّهِ (ص) وَ تَقَرُّباً إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَحَبَّهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَرَّبَهُ مِنْ كَرَامَتِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ أَوْجَبَ لَهُ الْجَنَّةَ» (فضائل الأشهر الثلاثة، ص۶۱، ح۴۳).

[9] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]