علی بن حسین بن عبد ربه

آشنایی اجمالی

او از وکلای امام هادی و امام عسکری(ع) بود، برقی و شیخ طوسی او را از اصحاب امام هادی(ع) نوشته‌اند و چیزی درباره وی نگفته‌اند، کشی در رجال خود گوید: علی بن حسین می‌‌گفت: از امام خواستم تا دعا کنند خداوند مرگ مرا به تأخیر اندازد فرمودند: اگر بمیری و در پیشگاه خداوند قرار‌ گیری و خداوند تو را بیامرزد بهتر است، او این جریان را برای برادرانش در مکه نقل کرد و بعد از مراجعت از مکه در منزل خزیمیه درگذشت.

وفات او در سال ۲۲۹ واقع شد و او در حقیقت با اظهار این خبر از مرگ خود خبر داد، محمد بن عیسی که این روایت را نقل می‌کرد، گفت: او وکیل امام(ع) بود، و این حدیث را محمد بن نصیر هم روایت می‌کند و می‌گوید: او برای امام(ع) نوشت دعا کنید تا خداوند عمر مرا طولانی کند، امام فرمود: جوار رحمت حق برای تو بهتر است، و او هم در خزیمیه بعد از مراجعت از مکه درگذشت.

در جامع الرواة از غیبت شیخ طوسی نقل می‌کند که امام حسن عسکری(ع) برای شیعیان در بغداد نوشتند: من ابوعلی بن راشد را به جای علی بن حسین بن عبدربه به وکالت انتخاب کرده‌ام، اینک اطاعت او اطاعت از من و نافرمانی او نافرمانی از من می‌باشد و این نامه به خط من می‌باشد.

او از امام رضا(ع) یک حدیث روایت می‌کند، او می‌گوید: امام رضا(ع) برای پدرم چیزی فرستاده بودند، پدرم برای آن حضرت نوشتند در آنچه فرستاده‌ای خمس هست؟ فرمودند وقتی که صاحب خمس چیزی را می‌فرستد در آن خمس نیست.[۱]

منابع

پانویس