مقدمه

در منابع کهن مربوط به عاشورا هیچ نام و نشانی از او به چشم نمی‌خورد؛ تنها نویسنده کتاب اسرار الشهادة او را در شمار شهیدان کربلا قلمداد کرده است او می‌گوید که بعد از طرماح بن عدی، «عمر بن مطیع» به میدان آمد در حالی که می‌گفت:

اَقْسَمْتُ لا ادْخُلُ الاّ الْجَنَّةَمُصَدِّقَاً بِاَحْمَدَ وَالسُّنَّةِ
وَالْبَعْثِ مِنْ بَعْدِ انْقِطاعِ الرَنَّةِوَهُوَ الَّذي انْقَذَنا بِمَنِّهِ
مِنْ حَیْرةِ الْکُفْرِ وَکَیْدِ الظَّنَّةِمَعَ النَّبِيّ وَقَسیمِ الْجَنَّةِ[۱]
سوگند یاد کرده‌ام که جز به بهشت نروم در حالی که به احمد (حضرت محمد (ص)) و سنّت او و زنده شدن پس از مرگ، ایمان داشته باشم و اوست که منّت نهاد و ما را رهانید و از سرگردانی کفر و بددلی نجات داد [و این بهشت رفتن] همراه با پیامبر و قسمت کننده بهشت (علی (ع)) باشد.

وی پس از خواندن این رجز به میدان رفت و پس از کشتن تعدادی از نیروهای دشمن، به شهادت رسید[۲].[۳]

منابع

  1.   جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۷.
  2. اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۷.
  3. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۸۰-۲۸۱.