نماز بر پیکر حضرت فاطمه

نماز بر پیکر حضرت زهرا (س) توسط امیرمؤمنان (ع) اقامه شد و در این نماز افراد اندکی حضور داشتند که عبارت‌اند از: امام حسن و امام حسین (ع)، "ابوذر"، "سلمان"، "مقداد"، "عمار"، "حذیفه"، "عبدالله بن مسعود"، "عقیل"، "زبیر"، "بریده" و گروهی از بنی‌هاشم.

مقدمه

سید مرتضی گفته است: هیچ یک از راویان در این اختلاف ندارند که امیرمؤمنان (ع) بر فاطمه (س) نماز خوانده است، مگر روایت نادری^[۱] که در آن آمده است «عباس» بر فاطمه (س) نماز خوانده است^[۲].
«صدوق» به سندش از علی (ع) روایت کرده است که فرمود: زمین برای هفت مرد بزرگ، آفریده شده است و خداوند، به خاطر ایشان است که: روزی می‌دهد، باران می‌فرستد و مردم، یاری می‌شوند. آنان، عبارت‌اند از: «ابوذر»، «سلمان»، «مقداد»، «عمار»، «حذیفه» و «عبدالله بن مسعود» سپس می‌فرماید: و من پیشوای آنهایم. آنان، کسانی بودند که در نماز فاطمه (س)، حاضر بودند^[۳].
«طبرسی» گفته است: امیرمؤمنان (ع)، حسن و حسین (ع)، «عمار»، «مقداد»، «عقیل»، «زبیر»، «ابوذر»، «سلمان»، «بریده» و گروهی از «بنی‌هاشم»، شبانه بر فاطمه (س) نماز گزاردند^[۴]. «ابن‌شهرآشوب» افزوده است: در روایتی: «عباس» و پسرش «فضل» و در روایاتی دیگر: «حذیفه» و «مسعود» در نماز، شرکت داشته‌اند^[۵].
«صدوق» از «اصبغ بن نباته» نقل کرده است که: از علی (ع) پرسیده شد! چرا فاطمه (س) را در شب به خاک سپرده است؟ پاسخ داد: زیرا، آن حضرت بر عده‌ای، خشمگین و از حضور آنها بر جنازه‌اش، ناخشنود بود و نیز بر کسانی که مردم آنها ـ عمر و ابو بکر ـ را ولایت داده‌اند، حرام است که بر یکی از فرزندان فاطمه (س) نماز گزارند»^[۶].
«مجلسی» از امام صادق (ع) روایت کرده است: از ایشان پرسیده شد: امیرمؤمنان بر جنازه فاطمه‌(س)، چند تکبیر گفت؟ فرمود: «امیرمؤمنان (ع)، تکبیر می‌گفت و «جبرئیل» و فرشتگان مقرب با تکبیر حضرت، تکبیر می‌گفتند تا اینکه به پنج تکبیر رسید». از امام صادق (ع) پرسیدند در کجا بر فاطمه (س) نماز خوانده شد؟ فرمود: «در خانه‌اش؛ سپس او را به بیرون بردند^[۷].
«مجلسی» باز از امام صادق (ع) از پدرش نقل کرده است: امیرمؤمنان (ع) بر فاطمه (س) نماز خواند و بر جنازه‌اش، ۲۵ تکبیر گفت^[۸].
«مجلسی» از امام باقر (ع) نیز روایت کرده است که: امیرمؤمنان (ع) بر فاطمه (س)، نماز خواند و پنج تکبیر گفت. سپس علامه «مجلسی» در بیان حدیث گفته است: شاید پنج تکبیر واجب، و بقیه، مستحب بوده و از خصوصیت‌های فاطمه‌(س) است^[۹].^[۱۰]

جستارهای وابسته

منابع

یوسفی غروی، محمد هادی، فرهنگ شهادت معصومین ج۱

پانویس

↑ مراجعه کنید به: الطبقات الکبری، ج۸، ص۲۴؛ تاریخ الطبری، ج۲، ص۲۵۳؛ شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۲۱۴.
↑ الشافی، ج۴، ص۱۱۳.
↑ «خُلِقَتِ الْأَرْضُ لِسَبْعَةٍ بِهِمْ يُرْزَقُونَ وَ بِهِمْ يُمْطَرُونَ وَ بِهِمْ يُنْصَرُونَ أَبُو ذَرٍّ وَ سَلْمَانُ وَ الْمِقْدَادُ وَ عَمَّارٌ وَ حُذَيْفَةُ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْعُودٍ قَالَ عَلِيٌّ ع وَ أَنَا إِمَامُهُمْ وَ هُمُ الَّذِينَ شَهِدُوا الصَّلَاةَ عَلَى فَاطِمَةَ ع»؛ الخصال، ص۳۶۰، ح۵۰.
↑ اعلام الوری، ج۱، ص۳۰۰.
↑ مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۳۶۳.
↑ امالی، ص۵۲۳.
↑ بحارالانوار، ج۱۱، ص۳۹.
↑ بحارالانوار، ج۸۹، ص۳۹.
↑ بحارالانوار، ج۱۱، ص۳۹.
↑ یوسفی غروی، محمد هادی، فرهنگ شهادت معصومین ج۱، ص۴۹۱.

[1] مراجعه کنید به: الطبقات الکبری، ج۸، ص۲۴؛ تاریخ الطبری، ج۲، ص۲۵۳؛ شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۲۱۴.

[2] الشافی، ج۴، ص۱۱۳.

[3] «خُلِقَتِ الْأَرْضُ لِسَبْعَةٍ بِهِمْ يُرْزَقُونَ وَ بِهِمْ يُمْطَرُونَ وَ بِهِمْ يُنْصَرُونَ أَبُو ذَرٍّ وَ سَلْمَانُ وَ الْمِقْدَادُ وَ عَمَّارٌ وَ حُذَيْفَةُ وَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْعُودٍ قَالَ عَلِيٌّ ع وَ أَنَا إِمَامُهُمْ وَ هُمُ الَّذِينَ شَهِدُوا الصَّلَاةَ عَلَى فَاطِمَةَ ع»؛ الخصال، ص۳۶۰، ح۵۰.

[4] اعلام الوری، ج۱، ص۳۰۰.

[5] مناقب آل ابی طالب، ج۳، ص۳۶۳.

[6] امالی، ص۵۲۳.

[7] بحارالانوار، ج۱۱، ص۳۹.

[8] بحارالانوار، ج۸۹، ص۳۹.

[9] بحارالانوار، ج۱۱، ص۳۹.

[10] یوسفی غروی، محمد هادی، فرهنگ شهادت معصومین ج۱، ص۴۹۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]