←اثبات امامت
| خط ۹۱: | خط ۹۱: | ||
ایشان [[لزوم]] جریان [[احکام]] و [[قوانین الهی]] پس از [[رحلت پیامبر]] {{صل}} و منحصر نبودن [[اجرای احکام]] به [[زمان]] [[حیات]] او را نیز به عنوان یک دلیل عقلی دیگر در اثبات امامت دانسته و [[معتقد]] است امامت قوه جریان این [[قوانین]] است و بدون امامت [[قانون‌گذاری]] [[لغو]] و [[بیهوده]] خواهد بود؛ زیرا منظور از قانون‌گذاری عمل بدان است و عمل به آن پس از رحلت پیامبر {{صل}}، به گونه‌ای که اختلافی در آن نباشد، به واسطه وجود امامی که آشنا به [[قانون]] و به دور از [[خیانت]] و [[ستمکاری]] باشد، معنا پیدا می‌کند<ref>امام خمینی، کشف اسرار، ص۱۳۴-۱۳۵.</ref>؛ بنابراین [[امامت]] تداوم [[نبوت]] برای [[اجرای احکام الهی]] است و نبود [[امام]] سبب کهنگی و فرسودگی [[دین]] و از بین رفتن آن و [[تغییر]] و دگرگونی در [[آیین اسلام]] و شیوع [[بدعت‌گذاری]] در آن می‌شود؛ چنان که در بعضی [[روایات]]<ref>صدوق، محمد بن علی، علل الشرائع، ۲۵۳-۲۵۴.</ref> نیز به این [[دلیل عقلی]] تمسک شده است<ref>امام خمینی، ولایت فقیه، ص۲۰ - ۲۲ و۴۰.</ref> و از آنجا که [[نظام اجتماعی]] مهم‌ترین راه تأمین [[سعادت]] انسان‌هاست، [[رهبری]] و [[هدایت]] این [[جامعه]] باید در دست [[انسان‌های برگزیده]] [[خداوند]] باشد. این افراد همان [[حجت خدا]] و امام هستند که در کمال و [[معرفت]] از دیگران برترند و بهتر از دیگران می‌توانند رهبری و هدایت [[دنیایی]] و [[آخرتی]] [[مردم]] را در دست داشته باشند<ref>امام خمینی، کتاب البیع، ج۲، ص۶۲۲- ۶۲۶.</ref>. | ایشان [[لزوم]] جریان [[احکام]] و [[قوانین الهی]] پس از [[رحلت پیامبر]] {{صل}} و منحصر نبودن [[اجرای احکام]] به [[زمان]] [[حیات]] او را نیز به عنوان یک دلیل عقلی دیگر در اثبات امامت دانسته و [[معتقد]] است امامت قوه جریان این [[قوانین]] است و بدون امامت [[قانون‌گذاری]] [[لغو]] و [[بیهوده]] خواهد بود؛ زیرا منظور از قانون‌گذاری عمل بدان است و عمل به آن پس از رحلت پیامبر {{صل}}، به گونه‌ای که اختلافی در آن نباشد، به واسطه وجود امامی که آشنا به [[قانون]] و به دور از [[خیانت]] و [[ستمکاری]] باشد، معنا پیدا می‌کند<ref>امام خمینی، کشف اسرار، ص۱۳۴-۱۳۵.</ref>؛ بنابراین [[امامت]] تداوم [[نبوت]] برای [[اجرای احکام الهی]] است و نبود [[امام]] سبب کهنگی و فرسودگی [[دین]] و از بین رفتن آن و [[تغییر]] و دگرگونی در [[آیین اسلام]] و شیوع [[بدعت‌گذاری]] در آن می‌شود؛ چنان که در بعضی [[روایات]]<ref>صدوق، محمد بن علی، علل الشرائع، ۲۵۳-۲۵۴.</ref> نیز به این [[دلیل عقلی]] تمسک شده است<ref>امام خمینی، ولایت فقیه، ص۲۰ - ۲۲ و۴۰.</ref> و از آنجا که [[نظام اجتماعی]] مهم‌ترین راه تأمین [[سعادت]] انسان‌هاست، [[رهبری]] و [[هدایت]] این [[جامعه]] باید در دست [[انسان‌های برگزیده]] [[خداوند]] باشد. این افراد همان [[حجت خدا]] و امام هستند که در کمال و [[معرفت]] از دیگران برترند و بهتر از دیگران می‌توانند رهبری و هدایت [[دنیایی]] و [[آخرتی]] [[مردم]] را در دست داشته باشند<ref>امام خمینی، کتاب البیع، ج۲، ص۶۲۲- ۶۲۶.</ref>. | ||
=== نیاز [[مردم]] به رهنما و [[راهبر]] جهت بقای اصل [[توحید]] ==== | ==== نیاز [[مردم]] به رهنما و [[راهبر]] جهت بقای اصل [[توحید]] ==== | ||
به [[اعتقاد]] ایشان، دین همواره می‌تواند در معرض اغراض افراد ریاست‌طلب و هواپرست قرار بگیرد؛ از این رو بدون تعیین یک [[راهبر]] مردم متحیر و سرگردان شده، ارکان دین متزلزل می‌شود وعقل [[حکم]] می‌کند که برای بقای اساس [[توحید]] و [[اسلام]]، [[امت اسلامی]] بدون راهبر رها نشوند<ref>امام خمینی، کشف اسرار، ص۱۰۶-۱۰۸.</ref>؛ افزون بر اینکه چگونگی و ماهیت [[قوانین اسلامی]] که برای تدوین یک [[دولت]] و اداره جامعه [[تشریع]] شده، نشان دهنده [[ضرورت]] وجود [[حاکم]] است<ref>امام خمینی، کتاب البیع، ج۲، ص۶۱۷ -۶۱۹؛ همو، ولایت فقیه، ص۲۶ -۲۷.</ref>. | به [[اعتقاد]] ایشان، دین همواره می‌تواند در معرض اغراض افراد ریاست‌طلب و هواپرست قرار بگیرد؛ از این رو بدون تعیین یک [[راهبر]] مردم متحیر و سرگردان شده، ارکان دین متزلزل می‌شود وعقل [[حکم]] می‌کند که برای بقای اساس [[توحید]] و [[اسلام]]، [[امت اسلامی]] بدون راهبر رها نشوند<ref>امام خمینی، کشف اسرار، ص۱۰۶-۱۰۸.</ref>؛ افزون بر اینکه چگونگی و ماهیت [[قوانین اسلامی]] که برای تدوین یک [[دولت]] و اداره جامعه [[تشریع]] شده، نشان دهنده [[ضرورت]] وجود [[حاکم]] است<ref>امام خمینی، کتاب البیع، ج۲، ص۶۱۷ -۶۱۹؛ همو، ولایت فقیه، ص۲۶ -۲۷.</ref>. | ||