نماز در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[فرهنگ]] [[اسلام]] به هر نوع [[پیروزی]] و رسیدن به مقصد و کامیابی اطلاق شده است؛ فلاح را نتیجه یاد فراوان خدا قرار داده، و فرمود: {{متن قرآن|وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«و خداوند را بسیار یاد کنید باشد که رستگار گردید» سوره انفال، آیه ۴۵.</ref>. در [[منطق قرآن]] [[پرستش]] و [[کرنش]] نسبت به هر کس و هر چیز، جز برای خدا، از خود [[بیگانه]] شدن، [[وابستگی]]، و [[دل سپردن]] به هر چیز، [[بندگی]] و [[اسارت]] واقعی به حساب می‌آید. به همین دلیل، [[عبادت]] جز برای خدا [[حرام]] و [[ممنوع]] است، و تنها در پرتو [[ستایش]] و پرستش خداست که [[انسان]] با [[هدایت]] و [[امدادهای غیبی]] [[الهی]]، یارای [[مقاومت]] در برابر قدرت‌های اهریمنی و [[آزادی]] از هر نوع بندگی، دست می‌یابد.<ref>[[سید رضا موسوی|موسوی، سید رضا]]، [[آخرین نماز سالار شهیدان (مقاله)|مقاله «آخرین نماز سالار شهیدان»]] [[فرهنگ عاشورایی ج۱۱ (کتاب)|فرهنگ عاشورایی ج۱۱]]، ص ۳۰.</ref>

[[امام صادق]] {{ع}} نیز می‌فرماید: {{متن حدیث|امْتَحِنُوا شِيعَتَنَا عِنْدَ مَوَاقِيتِ الصَّلَاةِ كَيْفَ مُحَافَظَتُهُمْ عَلَيْهَا}}<ref>بحارالانوار، ج۸۳، ص۴۴.</ref>؛ [[پیروان]] ما را با نماز اول وقت بیازمایید که چگونه بر آن محافظت می‌نماییم. [[حضرت رضا]] {{ع}} نیز به [[ابراهیم بن موسی]] حتی در بین راه فرمود: {{متن حدیث|غَفَرَ اللَّهُ لَكَ لَا تُؤَخِّرَنَّ صَلَاةً عَنْ أَوَّلِ وَقْتِهَا إِلَى آخِرِ وَقْتِهَا مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ عَلَيْكَ أَبَداً بِأَوَّلِ الْوَقْتِ}}<ref>بحارالانوار، ج۸۳، ص۲۱.</ref>؛ [[خدا]] تو را بیامرزد هیچ نمازی را بدون علت از اول وقتش به تأخیر مینداز، بر تو باد به نماز اول وقت.