شیعه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

شیعه در معارف و سیره نبوی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۶

۱٬۸۴۰ بایت اضافه‌شده ، ۲۹ سپتامبر

←‏مقدمه

دیداریویکی‌متن

Jaafari

مدیران

۷۳٬۹۴۴

ویرایش

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 ==مقدمه==
+[[اهل لغت]] در معنای شیعه می‌گویند:
+{{عربی|الشیعة: أتباع الرجل وأنصاره}}<ref>لسان العرب، ج۸، ص۱۸۸.</ref>؛
+شیعه: [[پیروان]] و [[یاری کنندگان]] یک مرد را می‌گویند.
+صاحب کتاب تاج العروس فی شرح القاموس ذیل واژۀ «شعب» به [[شعر]] [[کمیت]] [[استشهاد]] می‌کند، که گفته است: {{عربی|ومالی إلاآل أحمد شیعة}}.
+سپس در جای دیگر می‌گوید: {{عربی|وقد غلب هذا الاسم علی کل من یتولی علیا وأهل بیته حتی صار اسما لهم خاصا... أصل ذلک من المشایعة وهی المطاوعة والمتابعة}}<ref>تاج العروس، ج۲، ص۱۲۰، لسان العرب، ج۸، ص۱۸۸.</ref>؛
+و این اسم بر همه کسانی که از [[امیرالمؤمنین]] و [[اهل بیت]] ایشان{{عم}} [[تبعیت]] می‌کنند [[علم]] شده و [[غلبه]] پیدا کرده است تا آنجا که اسم مخصوص ایشان شده است و اصل و ریشه این واژه از «مشایعت» است و آن به معنای به دنبال کسی رفتن و [[اطاعت]] کردن از او است.
+پس شیعه به حمل شایع صناعی به کسانی اطلاق می‌شود که از نظر [[اندیشه]]، عمل و [[اخلاق]] به دنبال اهل بیت{{عم}} [[حرکت]] و از ایشان [[پیروی]] و اطاعت می‌کنند.<ref>[[سید علی حسینی میلانی|حسینی میلانی، سید علی]]، [[جواهر الکلام فی معرفة الامامة و الامام ج۱ (کتاب)|جواهر الکلام فی معرفة الامامة و الامام، ج۱]]، ص ۱۶۰.</ref>
 واژه شیعه به معنایی که ذکر شد در [[زمان رسول خدا]]{{صل}} به کار می‌رفته و بزرگانی از [[صحابه]] به عنوان [[شیعه امیرالمؤمنین]] شناخته شدند. عنوان «شیعه» و «[[تشیع]]» از سوی رسول خدا{{صل}} بر [[پیروان]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} اطلاق شده است.
 [[اهل سنت]] [[روایات]] فراوانی از رسول خدا{{صل}} در ذیل آیۀ مبارکۀ: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ}}<ref>«بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند» سوره بینه، آیه ۷.</ref> نقل کرده‌اند مبنی بر این که مراد از «خیر البریة» در این [[آیه]] امیرالمؤمنین{{ع}} و [[شیعیان]] ایشان می‌باشد. [[سیوطی]] در [[الدر المنثور]] می‌نویسد: