شیعه در معارف و سیره حسینی

مقدمه

در کتاب الاصول الستة عشر به سندش، از امام حسین (ع) نقل است که: مردی نزد پدرم علی (ع) آمد. پدرم برایش گفت: «روز قیامت، مردی از پیروان ما می‌آید که تاجِ پیامبری بر سر دارد و هفتاد فرشته، پیشاپیش او به سوی بهشت، روان‌اند و به او گفته می‌شود: بدون محاسبه، به بهشتْ در آی»^[۱].

در کتاب الخصال به سندش، از امام حسین (ع)، از امام علی (ع) آمده است: پیامبر خدا (ص) فرمود: «ای علی! پیروان و یارانت را به ده ویژگی بشارت بده: نخست، حلال‌زاده بودن؛ دوم، نیکوییِ ایمانشان به خدا؛ سوم، محبّت خدای عز و جل به ایشان؛ چهارم، گشادگیِ قبرهایشان؛ پنجم، [حرکت کردن] نوری در پیشاپیش آنها در صراط؛ ششم، بر کنده شدن فقر از میان چشم‌هایشان (چشم طمع ندارند) و بی‌نیازی در دل‌هایشان؛ هفتم، دشمنی خدای عز و جل با دشمنانشان؛ هشتم، در امان بودن از خوره و پیسی و دیوانگی - ای علی -؛ و نهمینِ آنها، زدوده شدن گناهان و زشتی‌های آنهاست؛ و دهم، این که آنان در بهشت با من‌اند و من با آنهایم»^[۲].^[۳]

منابع

محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین

پانویس

↑ «جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَبِي، فَحَدَّثَهُ، فَقَالَ: إِنَّ‏ الرَّجُلَ‏ مِنْ‏ شِيعَتِنَا لَيَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَيْهِ تَاجُ نُبُوَّةٍ، قُدَّامَهُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ، فَيُسَاقُ سَوْقاً إِلَى بَابِ الْجَنَّةِ، فَيُقَالُ لَهُ: ادْخُلِ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ» (الاُصول الستّة عشر، ص۸۰).
↑ «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‏ يَا عَلِيُّ بَشِّرْ شِيعَتَكَ وَ أَنْصَارَكَ بِخِصَالٍ عَشْرٍ أَوَّلُهَا طِيبُ الْمَوْلِدِ وَ ثَانِيهَا حُسْنُ إِيمَانِهِمْ بِاللَّهِ وَ ثَالِثُهَا حُبُّ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُمْ وَ رَابِعُهَا الْفُسْحَةُ فِي‏ قُبُورِهِمْ‏ وَ خَامِسُهَا النُّورُ عَلَى الصِّرَاطِ بَيْنَ أَعْيُنِهِمْ وَ سَادِسُهَا نَزْعُ الْفَقْرِ مِنْ بَيْنِ أَعْيُنِهِمْ وَ غِنَى قُلُوبِهِمْ وَ سَابِعُهَا الْمَقْتُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِأَعْدَائِهِمْ وَ ثَامِنُهَا الْأَمْنُ مِنَ الْجُذَامِ وَ الْبَرَصِ وَ الْجُنُونِ يَا عَلِيُّ وَ تَاسِعُهَا انْحِطَاطُ الذُّنُوبِ وَ السَّيِّئَاتِ عَنْهُمْ وَ عَاشِرُهَا هُمْ مَعِي فِي الْجَنَّةِ وَ أَنَا مَعَهُمْ» (الخصال، ص۴۳۰، ح۱۰).
↑ محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۳.

[1] «جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَبِي، فَحَدَّثَهُ، فَقَالَ: إِنَّ‏ الرَّجُلَ‏ مِنْ‏ شِيعَتِنَا لَيَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَيْهِ تَاجُ نُبُوَّةٍ، قُدَّامَهُ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ، فَيُسَاقُ سَوْقاً إِلَى بَابِ الْجَنَّةِ، فَيُقَالُ لَهُ: ادْخُلِ الْجَنَّةَ بِغَيْرِ حِسَابٍ» (الاُصول الستّة عشر، ص۸۰).

[2] «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص)‏ يَا عَلِيُّ بَشِّرْ شِيعَتَكَ وَ أَنْصَارَكَ بِخِصَالٍ عَشْرٍ أَوَّلُهَا طِيبُ الْمَوْلِدِ وَ ثَانِيهَا حُسْنُ إِيمَانِهِمْ بِاللَّهِ وَ ثَالِثُهَا حُبُّ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُمْ وَ رَابِعُهَا الْفُسْحَةُ فِي‏ قُبُورِهِمْ‏ وَ خَامِسُهَا النُّورُ عَلَى الصِّرَاطِ بَيْنَ أَعْيُنِهِمْ وَ سَادِسُهَا نَزْعُ الْفَقْرِ مِنْ بَيْنِ أَعْيُنِهِمْ وَ غِنَى قُلُوبِهِمْ وَ سَابِعُهَا الْمَقْتُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِأَعْدَائِهِمْ وَ ثَامِنُهَا الْأَمْنُ مِنَ الْجُذَامِ وَ الْبَرَصِ وَ الْجُنُونِ يَا عَلِيُّ وَ تَاسِعُهَا انْحِطَاطُ الذُّنُوبِ وَ السَّيِّئَاتِ عَنْهُمْ وَ عَاشِرُهَا هُمْ مَعِي فِي الْجَنَّةِ وَ أَنَا مَعَهُمْ» (الخصال، ص۴۳۰، ح۱۰).

[3] محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۹۴۳.

[۱]

[۲]

[۳]