←آثار نفاق
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
== [[آثار نفاق]] == | == [[آثار نفاق]] == | ||
*نفاق از [[بیماری‌های باطنی]] است که آثار زیانباری دارد مانند: | *نفاق از [[بیماری‌های باطنی]] است که آثار زیانباری دارد مانند: | ||
# '''از بین رفتن [[ایمان]]''': نفاق [[ایمان]] و ریشه های آن را از بین می‌برد. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «نفاق، [[ایمان]] را تباه می‌کند»<ref>غرر الحکم، ج ۱، ص۱۹۲.</ref> | # '''از بین رفتن [[ایمان]]''': نفاق [[ایمان]] و ریشه های آن را از بین می‌برد. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «نفاق، [[ایمان]] را تباه می‌کند»<ref>{{متن حدیث|النّفاق یفسد الإیمان}}؛ غرر الحکم، ج ۱، ص۱۹۲.</ref> | ||
# '''دور شدن از [[حکمت]]''': نفاق [[مانع]] [[نزول]] [[حکمت]] بر [[قلب]] [[انسان]] است.[[حکمت]] از [[نعمت‌های ویژه الهی]] است که [[خداوند]] آن را "خیر کثیر" خوانده است<ref>يُؤْتىِ الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ وَ مَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتىَِ خَيرًْا كَثِيرًا وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ»؛ سوره بقره، آیه ۲۶۹. </ref>. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: «[[حکمت]] بر [[قلب]] [[منافق]] نمی‌نشیند مگر آنکه زود بر می‌خیزد». همچنین می‌فرماید: «[[حکمت]]، در جست و جوی [[جایگاه]] خویش، در سینه [[منافق]] بالا و پایین می‌رود تا سرانجام، بر زبان او بنشیند و بیرون رود و [[مؤمن]] آن را بشنود و برباید که به [[حکمت]] سزاوارتر است»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْکَلِمَةَ مِنَ الْحِکْمَةِ تَتَلَجْلَجُ فِی صَدْرِ الْمُنَافِقِ نُزُوعاً إِلَی مَظَانِّهَا حَتَّی یَلْفَظَ بِهَا، فَیَسْمَعَهَا الْمُؤْمِنُ، فَیَکُونَ أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها، فَیَلْقِفَهَا}}؛ امالی، طوسی، ص۶۲۵.</ref>. | # '''دور شدن از [[حکمت]]''': نفاق [[مانع]] [[نزول]] [[حکمت]] بر [[قلب]] [[انسان]] است.[[حکمت]] از [[نعمت‌های ویژه الهی]] است که [[خداوند]] آن را "خیر کثیر" خوانده است<ref>يُؤْتىِ الْحِكْمَةَ مَن يَشَاءُ وَ مَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتىَِ خَيرًْا كَثِيرًا وَ مَا يَذَّكَّرُ إِلَّا أُوْلُواْ الْأَلْبَابِ»؛ سوره بقره، آیه ۲۶۹. </ref>. [[امام علی]]{{ع}} می‌فرماید: «[[حکمت]] بر [[قلب]] [[منافق]] نمی‌نشیند مگر آنکه زود بر می‌خیزد». همچنین می‌فرماید: «[[حکمت]]، در جست و جوی [[جایگاه]] خویش، در سینه [[منافق]] بالا و پایین می‌رود تا سرانجام، بر زبان او بنشیند و بیرون رود و [[مؤمن]] آن را بشنود و برباید که به [[حکمت]] سزاوارتر است»<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْکَلِمَةَ مِنَ الْحِکْمَةِ تَتَلَجْلَجُ فِی صَدْرِ الْمُنَافِقِ نُزُوعاً إِلَی مَظَانِّهَا حَتَّی یَلْفَظَ بِهَا، فَیَسْمَعَهَا الْمُؤْمِنُ، فَیَکُونَ أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها، فَیَلْقِفَهَا}}؛ امالی، طوسی، ص۶۲۵.</ref>. | ||
# '''[[بی‌آبرویی در قیامت]]''': در [[قیامت]] چهره‌های [[منافق]] [[آشکار]] می‌گردد و آبروی او را می‌ریزد. منافقِ چند چهره در آن روز با زبان‌های شعله‌ور در [[آتش]] انداخته می‌‌شود و گفته می‌‌شود: «این همان است که در [[دنیا]] دو روی و دو زبان داشته است»<ref>غرر الحکم، ۵/ ۲۳۵</ref>. | # '''[[بی‌آبرویی در قیامت]]''': در [[قیامت]] چهره‌های [[منافق]] [[آشکار]] می‌گردد و آبروی او را می‌ریزد. منافقِ چند چهره در آن روز با زبان‌های شعله‌ور در [[آتش]] انداخته می‌‌شود و گفته می‌‌شود: «این همان است که در [[دنیا]] دو روی و دو زبان داشته است»<ref>غرر الحکم، ۵/ ۲۳۵</ref>. | ||