بنی‌تمیم در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بنی‌تمیم]] قبیله‌ای بزرگ و پُرجمعیت بوده و از بزرگ‌ترین بنیان‌های [[قوم عرب]] محسوب می‌شوند.<ref>ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۲۰۷؛ ابن سعید مغربی، نشوة الطرب، ص۴۱۵.</ref> این [[قبیله]] از گذشته‌های دور در مقایسه با دیگر [[قبایل عرب]]، دارای اهمیت بسیار در ابعاد گوناگون، از جمله فراوانی [[جمعیت]] و تیره‌های مختلف، [[جنگ‌ها]] و رخدادهای [[تاریخی]] فراوان و پهنه پهناور سرزمین‌های محل سکونت بوده است. به همین سبب [[تاریخ‌نویسان]] و مصنفان [[عرب]] اهتمام ویژه‌ای به ضبط و نقل [[اخبار]] این قبیله نشان داده‌اند، چندان که از آغاز [[قرن دوم]] و با رواج [[کتابت]] در میان [[مسلمانان]]، تک نگاری‌های متعددی درباره این قبیله پدید آمد. آنان جایگاههای متعددی را جهت سکونت در اقصی نقاط [[جزیرة العرب]]، صحرای نجد، [[عراق]]، [[ایران]] و [[بحرین]] و مناطق دیگر به خود اختصاص داده بودند و این تعدد محل اسکان موجب بروز و [[ظهور]] [[مذاهب]] مختلفی از جمله [[بت‌پرستی]]، [[مسیحیت]]، [[زرتشت]] در میان ایشان شد. با [[ظهور اسلام]] عده‌ای از آنان به [[اسلام]] گرویدند ولی اکثر آنها در سال نهم [[مسلمان]] شدند. [[مردم]] این قبیله پس از [[پذیرش اسلام]]، نقش‌های مهمی در اسلام ایفا نمودند؛ برخی از آنان به [[کارگزاری]] [[پیامبر]]{{صل}} نائل آمدند و بسیاری از ایشان نیز، در [[فتوحات اسلامی]] حضوری گسترده و مؤثر یافتند. اما بیشترین نقش [[بنوتمیم]] را در [[جاهلیت]]، باید در تولیت و [[سرپرستی]] [[مکه]] و [[مناصب]] [[حج]] جست؛ منصبی که پیش از اسلام تا ظهور اسلام به صورت موروثی عهده‌دارش بودند و بدان [[فخر]] می‌‌فروختند.