حارث بن عبدالله بن وهب دوسی

آشنایی اجمالی

وی و پدرش با هفتاد تن از تیره دوس، از قبیله ازد یمن، در وفدی حضور رسول خدا(ص) رسیدند. حارث تا پایان عمر در مدینه در کنار حضرت ماند و پدرش به منطقه سراة از یمن بازگشت^[۱]. حارث دارای محصولات فراوان بود^[۲]. او در نبرد یرموک شرکت کرد و پس از آن در فلسطین ماندگار شد و در نبرد صفین با عنوان فرماندهی پیادگان فلسطین در کنار معاویه جنگید^[۳] و سرانجام در زمان خلافت معاویه مُرد^[۴]. حارث جد عبدالرحمن بن مغراء بن حارث دوسی، ابو زهیر کوفی رازی (مستقر در قریه ماشهران ری) محدث و قاضی اردن است^[۵].^[۶]

↑ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۵، ص۳۵۵؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۵۷.
↑ ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۸۰۹؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۴۵۲ و از او ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۲۱ و ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۷۶.
↑ منقری، وقعة صفین، ص۲۰۷، از حارث بن خالد ازدی به عنوان فرمانده پیادگان فلسطین نام برده است.
↑ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۱، ص۴۵۲.
↑ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۳۵، ص۴۵۵.
↑ حسینیان مقدم، حسین، مقاله «حارث بن عبدالله بن وهب دوسی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۷۴.