کشف الاسرار (کتاب)
| کشف الاسرار | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | امام خمینی |
| موضوع | امامت، ولایت |
| مذهب | شیعه |
| ناشر | [[:رده:انتشارات |انتشارات ]][[رده:انتشارات ]] |
| محل نشر | تهران، ایران |
| سال نشر | 1323 ش |
| تعداد صفحه | ۳۳۴ |
کشف الاسرار کتابی است که با زبان فارسی به تبیین موضوعات مختلف دینی از منظر امام خمینی می‌پردازد. این کتاب اثر امام خمینی است و انتشارات علمیه اسلامیه و انتشارات مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «این اثر در حدود ۴۴ سالگی امام خمینی در پاسخ به رساله "اسرار هزار ساله" علی اکبر حکمی‌زاده (منتشره در سال ۱۳۲۲ در ۳۸ صفحه) به رشته تحریر درآمد. حکمی‌زاده در جزوه خویش علاوه بر طرح شبهاتی نسبت به مذهب تشیع و اهانت و تبلیغات سوء علیه روحانیت، درباره مسائل حکومتی اسلام نیز اظهار نظرها و خرده گیری‌هایی نموده بود. امام خمینی پس از مشاهده این جزوه انحرافی دو ماه درس‌های خود را تعطیل نمود تا در اسرع وقت پاسخی مناسب برای آن فراهم و از حریم روحانیت و تشیع دفاع کند. این کتاب محتوی مطالب متنوع اعتقادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی بوده و در عین حال خیانت‌های رضاخان در آن با صراحت بیان شده است. نقدهای حکمی‌زاده درباره مسائل حکومتی اسلام به ناچار امام خمینی را که متکفل پاسخ به همه اشکالات او بود را به وادی مباحث ولایت فقیه و شأن فقها کشانده است. این کتاب مجموعاً سند گویایی از ظلم ستیزی و مبارزه با استعمار و افشای چهره رضاخان و عمال او بوده و نشان دهنده عمق تفکر ضد استبدادی و ضد استعماری امام خمینی می‌باشد».[۱]
فهرست کتاب
درآمد
مقدمه
بخش اول: آثار حکومتی امام خمینی
فصل اول: منابع اصلی
- الرسائل؛
- کتاب البیع؛
- کشف الاسرار؛
- المکاسب المحرمة؛
- وصیت‌نامه؛
- ولایت فقیه.
فصل دوم: مجموعه‌ها
- الف) اندیشه حکومتی در فقه فتوایی؛
- ب) اندیشه حکومتی در گفتارها و نوشتارهای کوتاه.
بخش دوم: تحلیل و بررسی دیدگاه‌های حکومتی امام خمینی
فصل اول: منابع فارسی و عربی
فصل دوم: منابع اروپایی
فهرستواره موضوع ها
فهرستواره نام اشخاص
فهرستواره عناوین
دربارهٔ پدیدآورنده
| سید روح‌الله موسوی خمینی (پدیدآورنده) |
|---|
 سید روح‌الله موسوی خمینی یا سید روح‌الله مصطفوی (۱۲۸۱ ش، خمین - ۱۳۶۸ ش، تهران) مشهور به امام خمینی، رهبر انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ش و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، از نام‌آورترین مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم هجری. او جز فقه و اصول در فلسفه اسلامی و عرفان نظری نیز صاحب نظر و دارای آثار متعددی بود که «مصباح الهدایة إلی الخلافة و الولایة»، «آداب الصلاة»، «مناهج الوصول إلی علم الأصول»، «کتاب البیع»، «تحریر الوسیلة» و «ولایت فقیه» از مهم‌ترین آنها به شمار می‌روند. در دوران تدریس در قم در مدرسه فیضیه جلسات درس اخلاق برپا می‌کرد. در تمام عمر زندگی ساده و زاهدانه‌ای داشت. در دوران مرجعیت که ساکن نجف بود و نیز در ده سال آخر عمر که رهبر جمهوری اسلامی بود در جماران، در خانه‌ای محقر زندگی می‌کرد. نهضت اسلامی او برعلیه رژیم سلطه در ایران بر اساس آموزه‌های حدیثی و فقهی ولایت مطلقه فقیه بنا نهاد و این نظریه فقهی ـ سیاسی مبتنی بر باورهای شیعی را بسط و گسترش داد. |