رابطه انتظار با عدل و احسان چیست؟ (پرسش)
رابطه انتظار با عدل و احسان چیست؟ | |
---|---|
موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
مدخل بالاتر | مهدویت / غیبت امام مهدی / وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت / انتظار فرج |
مدخل اصلی | رابطه انتظار با عدل و احسان |
رابطه انتظار با عدل و احسان چیست؟ یکی از پرسشهای مرتبط به بحث مهدویت است که میتوان با عبارتهای متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤالهای مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
پاسخ نخست
آقای محمد رضا حکیمی، در کتاب «خورشید مغرب» در اینباره گفته است:
«مسئله دیگری که مسلمان منتظر، باید به آن اهمیت بسیار بدهد، و در تحقق و گسترش آن بکوشد، عدل و احسان است. یکی از شعارهای سرلوحهای، در قرآن کریم، این شعار سترگ است: ﴿إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالإِحْسَانِ وَإِيتَاء ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ﴾[۱]
سخن از عدالت و دادگری، در اسلام و قرآن، اصلی است بنیادی و همهگیر، که نیازی به توضیح ندارد. اهمیت این اصل تا آنجاست که در بسیاری از احکام فقهی و عبادی نیز، به گونهای، به لزوم عدالت برمیخوریم، از جمله در نماز جماعت، که میگویند، پیشنماز باید عادل باشد. و این عدالت که در پیشنماز شرط است نیز، به نوعی، ترک ظلم است نسبت به نفس، و نسبت به غیر.
این است که منتظران ظهور دولت حق، و حکومت عدل، که دینشان اسلام است، و کتابشان قرآن، و نخستین امامشان علی بن ابی طالب است (یعنی تجسم اعلای عدالت و دادگری)، و خود در انتظار تحقق حکومت عدل جهانی به سر میبرند، باید پیوسته، نمونه این عدل و عدلطلبی باشند، و این چگونگی را نشان دهند، و جامعه خویش را از احسان سرشار سازند. باید جامعه آنان، نمونه آن عدل و دادی باشد که از آن دم میزنند، و منتظر ظهور ابعاد کلی و جهانگیر آنند.
میشود جامعهای خود را منتظر حکومت عدل جهانی بداند، و خود، در محیط خود، در روابط خود، در معاملات و حقوق و قوانین خود، عدالت را عملی نسازد، و رعایت نکند، و به عدل و داد نگراید، و از عدل و داد طرفداری نکند، و در راه آن به پا نخیزد، و نشانی از بسط عدل و احسان در آن جامعه نباشد؟ این امر چگونه تواند بود؟ و اگر باشد، صدق اینگونه مردمی در انتظار، از کجا نمودار خواهد گشت؟» [۲].
منبعشناسی جامع مهدویت
پانویس
- ↑ به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن و ادای (حقّ) خویشاوند، فرمان میدهد و از کارهای زشت و ناپسند و افزونجویی، باز میدارد؛ به شما اندرز میدهد باشد که شما پند گیرید؛ سوره نحل، آیه:۹۰.
- ↑ حکیمی، محمد رضا، خورشید مغرب، ص ۲۷۹-۲۸۰.