آدم بن اسحاق

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۰۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

آدم بن اسحاق بن آدم قمی اشعری. منسوب به قبیله اشعری است که ابتدا در یمن بودند و پس از فتوحات اسلامی و در زمان حجاج بن یوسف، عده‌ای از آنها به قم مهاجرت کرده و مقیم شدند.

جد او آدم از اصحاب امام صادق(ع) بود. وی از راویان حدیث در اواخر قرن سوم[۱] و مردی زاهد و خاشع بود و از راویانی چون یونس بن یعقوب و عبیدالله بن محمد جعفی روایت دارد. ابراهیم بن هاشم قمی، احمد برقی[۲] و محمد بن عبدالجبار از آدم روایت نقل کرده‌اند.

نجاشی وی را توثیق کرده است.[۳] اثر وی کتاب الحدیث می‌‌باشد.[۴] تاریخ وفاتش به دست نیامد، ولی پیش از سال ۲۰۳ هـ[۵] و اواخر قرن سومحیات داشت.[۶] مقبره وی در قبرستان شیخان قم است.[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. اعیان الشیعه ۲/۸۵.
  2. لسان المیزان ۱/۳۳۵.
  3. رجال النجاشی ۱/۲۶۲.
  4. الذریعه ۶/۳۰۳.
  5. معجم المؤلفین ۲/۲۱۹.
  6. اعیان الشیعه ۲/۸۵.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص 60.