حارث بن قیس جعفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

حارث بن قیس جُعفی از فقیهان و از اصحاب وفادار امیرالمؤمنین(ع) بود که به همراه دو برادرش ابی بن قیس و علقمة بن قیس در جنگ صفین آن حضرت را یاری کردند. شیخ طوسی، حارث بن قیس را از اصحاب امیرالمؤمنین(ع) به شمار آورده و می‌نویسد: او در جنگ صفین حضور داشت و در جریان این جنگ یک پایش را از دست داد[۱].

اما کشی در کتاب رجال خود می‌نویسد: حارث و دو برادرش ابی بن قیس و علقمة بن قیس هر سه از یاران امیرالمؤمنین(ع) بودند و در جنگ صفین شمشیر زدند و حضرت علی(ع) را یاری کردند و در این جنگ ابی بن قیس به شهادت رسید و علقمة بن قیس دیگر برادرش پایش قطع شد، و حارث از فقها و از یک چشم نابینا بود[۲]. بنابراین نقل، حارث پایش قطع نشده بلکه برادرش علقمه پایش قطع شده است.

همانطوری که ملاحظه می‌کنید بین نظر شیخ طوسی و نظر رجال کشی اختلاف است و لذا علامه محسن امین در اعیان الشیعه توجیه کرده و نوشته است: حارث بن قیس در کلام شیخ طوسی غیر از حارث بن قیسی است که در رجال کشی آمده است. برای توضیح بیشتر به همان کتاب مراجعه نمایید[۳].[۴]

شیخ طوسی، او را از اصحاب امیرمؤمنان(ع) به شمار آورده است[۵].

ابن حجر عسقلانی از علی بن المدینی نقل می‌کند که حارث بن قیس جعفی کوفی در رکاب امام علی(ع) در نبرد صفین به شهادت رسید. و به نقلى او در زمان معاویه از دنیا رفت[۶].

در کتب حدیث و سیره این حدیث از او نقل شده است که گفت: اگر در کار آخرتی بر آن اصرار بورز، و اگر در کار دنیا هستی پس در آن دقت کن؛ و اگر در امر خیری کوشش می‌کنی تأخیر نینداز، و اگر در حال نماز شیطان به سراغت آمد بگو: تو دشمن و ستیزه‌گری، و او را با طول دادن نماز دور کن[۷].[۸]

منابع

پانویس

  1. رجال طوسی، ص۳۹، ش۲۰.
  2. رجال کشی، عنوان ۱۵۹ و اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۷۲.
  3. رجال کشی، عنوان ۱۵۹ و اعیان الشیعه، ج۴، ص۳۷۲.
  4. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۳۲.
  5. رجال طوسی، ص۳۸، ش۸.
  6. تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۲۴.
  7. «إذا كنت في أمر الآخرة فتمکث، و إذا كنت في أمر الدنيا فتوخ، و إذا هممت بأمر خير فلا تؤخره، و إذا أتاك الشيطان و أنت تصلي فقل: إنك مراء فرده طولا»؛ حلية الأولياء، ج۴، ص۱۳۲ و تهذيب التهذیب، ج۲، ص۱۲۴.
  8. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۳۳.