محمد بن عبدالله بن سلیمان حضرمی

مقدمه

ابوجعفر محمد بن عبدالله بن سلیمان مطین حضرمی کوفی در سال ۲۰۲هـ به دنیا آمد و از احمد بن یونس، یحیی حمانی، یحیی بن بشر حریری^[۱] و احمد بن حنبل روایت کرده^[۲] و راویانی مانند ابوبکر نجاد، ابوالقاسم طبرانی و دیگران از وی روایت نقل کرده‌اند.^[۳]

سمعانی علت ملقب شدن او را به مطیّن چنین نوشته است: روزی ابوجعفر با عده‌ای از کودکان مشغول گِل بازی بود و بدنش گِل آلود شده بود. ابونعیم فضل بن دکین از آنجا عبور می‌‌کرد و او را مطیّن صدا کرد و از آن پس، بدین نام ملقب شد.^[۴]

برخی نویسندگان وی را محدثی ثقه دانسته^[۵] و احادیث نقل شده از او را حدود صد هزار گفته‌اند.^[۶] وی در سال ۲۹۸هـ از دنیا رفت.

آثار وی عبارت‌اند از: السنن فی الفقه التفسیر المسند تفسیر المسند الادب^[۷]تاریخ صفین^[۸] و جزء ابی جعفر. کتاب اخیر ممکن است عنوان یکی از نوشته‌های پیشین باشد^[۹].^[۱۰]

منابع

فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ تذکرة الحفاظ ۲/۶۶۲.
↑ طبقات الجنابله ۱/۳۰۰.
↑ سیر اعلام النبلاء ۱۴/۴۱.
↑ الانساب ۵/۳۳۰.
↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۷.
↑ تذکرة الحفاظ ۲/۶۶۲.
↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۷.
↑ هدیة العارفین ۲/۲۳.
↑ کشف الظنون ۱/۵۸۴.
↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۷۴۲.

[1] تذکرة الحفاظ ۲/۶۶۲.

[2] طبقات الجنابله ۱/۳۰۰.

[3] سیر اعلام النبلاء ۱۴/۴۱.

[4] الانساب ۵/۳۳۰.

[5] الفهرست (الندیم) ۲۸۷.

[6] تذکرة الحفاظ ۲/۶۶۲.

[7] الفهرست (الندیم) ۲۸۷.

[8] هدیة العارفین ۲/۲۳.

[9] کشف الظنون ۱/۵۸۴.

[10] فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص۷۴۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]