شیوه‌های تشخیص امام در عصر حضور (مقاله)
شیوه‌های تشخیص امام در عصر حضور عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به راه‌ها و شیوه‌های شناخت امام می‌پردازد. این مقاله ۲۰ صفحه‌ای به قلم مصطفی صادقی نگاشته شده و در دوفصلنامه پژوهشنامه امامیه (شماره ۲، پاییز و زمستان ۱۳۹۴) منتشر گشته است.[۱]
| شیوه‌های تشخیص امام در عصر حضور | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی پژوهشی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | مصطفی صادقی |
| موضوع | امام |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | دوفصلنامه پژوهشنامه امامیه |
| وابسته به | دانشگاه ادیان و مذاهب |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | پاییز و زمستان ۱۳۹۴ |
| شماره | ۲ |
| تعداد صفحات | ۲۰ |
| شماره صفحات | از صفحه ۴۷ تا ۶۶ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «شیعیان در عصر حضور ائمه معصوم(ع)، برای شناخت امام خود از راه‌ها و شیوه‌هایی استفاده می‌کردند تا پیشوای تعیین شده از سوی خدا و رسولش را از مدعیان دروغین تشخیص دهند. در منابع شیعی، روایات فراوانی وجود دارد که راه‌های متعددی برای تشخیص امام بیان کرده و ویژگی‌هایی برای آن ذکر می‌کند. اما اینکه شیعیان عصر حضور کدام یک از این شیوه‌ها را برای تشخیص امام به کار برده‌اند پرسشی است که این مقاله در پی پاسخ به آن است. از مجموع روایات استفاده می‌شود که مهم‌ترین شیوه امامیه برای تشخیص امام خود در همه دوره‌ها، آزمودن پیشوای خود بر اساس علم امامت بوده است. از دیگر راه‌هایی که در روایات و کتب کلام شیعه شهرت دارد نص، مناقب و کرامات است»[۱].
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
