ائتمار در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث ائتمار است. ائتمار از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ائتمار در قرآن - ائتمار در حدیث - ائتمار در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- ائتمار: قبول امر و مشورت[۱]، هم‌رأی شدن (در حالت متعدی به باء)، رایزنی[۲].
- ﴿إِنَّ الْمَلَأَ يَأْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ﴾[۳].
- در فرهنگ سیاسی قرآن، رایزنی و مشاوره در امور مهم، برای رسیدن به توافق و اجماع نظر بسیار مهم قلمداد شده است. در قرآن کریم توصیه شده، نتیجه این رایزنی و مشاوره به معروف ختم گردد:﴿وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُمْ بِمَعْرُوفٍ﴾[۴][۵].
منابع
پانویس
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۸۹. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۲۹.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۳۸۷.
- ↑ «سرکردگان (شهر) در کار تو همدل شده‌اند تا تو را بکشند» سوره قصص، آیه ۲۰.
- ↑ «و میان خویش به شایستگی رایزنی کنید» سوره طلاق، آیه ۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۳۵.