اصرم شقری

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۶ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

وی از تیره شقره، از قبیله تمیم، و نامش حارث بن تمیم[۱] یا معاویة بن حارث[۲] بوده است. صحابی بودن اصرم تنها از طریق روایتی ثابت شده که عموزاده‌اش، اسامة بن أخدری شقری نقل کرده است. در این روایت آمده که وفدی از تیره شقره برای پذیرش اسلام خدمت رسول خدا a آمد. از جمله این افراد، اصرم شقری بود که مرد تنومندی بود. او به پیامبر گفت: غلام سیاه حبشی خریده‌ام و از شما می‌خواهم برایش نامی انتخاب و او را دعا فرمایی. رسول خدا a فرمود: نام خودت چیست؟ گفت: اصرم (زمین بی‌حاصل). آن حضرت فرمود: نامت زرعه (زمین حاصل‌خیز) باشد. آنگاه فرمود: این غلام را برای چه کاری خریده‌ای؟ گفت: برای چوپانی. پیامبر نامش را عاصم نهاد و در حالی که دستش را گرفته بود، در حق غلام دعا کرد[۳]. ابن سعد[۴] او را در شمار اصحاب ساکن بصره نام برده است.[۵]

منابع

پانویس

  1. خلیفة بن خیاط، ص۸۸.
  2. ابن اثیر، ج۱، ص۲۵۲.
  3. خلیفة بن خیاط، ص۸۸؛ ابن سعد، ج۷، ص۵۵؛ طبرانی، ج۱، ص۱۹۶؛ ابونعیم، ج۱، ص۲۲۹ و ۳۴۵؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۲۷؛ حاکم، ج۴، ص۲۷۶؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۵۲؛ ذهبی، ج۱، ص۲۴؛ مزی، ج۲، ص۳۳۲؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۰۱ و ۲۰۲؛ صفدی، ج۹، ص۲۸۴.
  4. ابن سعد، ج۷، ص۵۵.
  5. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «اصرم شقری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۰۳-۱۰۴.