انتقادپذیری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

مسئولین نظام اسلامی نباید خود را مبری از خطا و اشتباه بدانند؛ زیرا سرتاپای انسان عیب است و باید عیب‌ها را گفت و همین امر باعث می‌شود که به تذکر و انتقاد دیگران توجه نمایند، البته هدف از انتقاد باید اصلاح امور باشد نه دشمنی و باید با انتقاد سازنده جامعه را اصلاح نمود[۱]. لکن نباید در انتقاد قوه غضبیه انسان حاکم شود و عقل کنار گذاشته شود بلکه انتقاد و بیان مشکلات باید عاقلانه و با زبان منطق صورت گیرد[۲][۳]

منابع

پانویس

  1. صحیفه امام، ج۱۴، ص۴۰۱.
  2. صحیفه امام، ج۱۴، ص۳۶۸.
  3. سادات کیائی، سید محسن، مقاله «نظام اخلاق اسلامی»، منظومه فکری امام خمینی، ص ۳۶۸.