دس در فقه سیاسی
این مدخل زیرشاخهٔ بحث دس است. دس از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: دس در قرآن - دس در حدیث - دس در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
مخفی کاری، پنهان کاری[۱] و پوشاندن چیزی به دلیل نامطلوب و کریه بودن[۲].
اصل آن "د س و" به معنای خَفا، ستر[۳] یا از دسّ به معنای داخل شدن چیزی در چیز دیگر با نوعی از اکراه[۴]. ﴿ قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴾[۵]
از ارزش‌های اخلاقی پسندیده و مؤکد در فرهنگ قرآنی تزکیه نفس است و در مقابل آن، از ضد ارزش‌های ناپسند دسَّ و پنهان‌کاری پلیدی‌ها و رذایل درون و خود را صالح و درستکار نشان دادن در جامعه است که نوعی نفاق اخلاقی و اجتماعی است و از دیدگاه آسیب‌شناسی جامعه قرآنی، رواج آن به نوعی فروپاشی درونی جامعه می‌انجامد.[۶]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۲.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۰۰-۲۰۱.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۸۵.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۱۴.
- ↑ «بی‌گمان آنکه جان را پاکیزه داشت رستگار شد، و آنکه آن را بیالود نومیدی یافت» سوره شمس، آیه ۹-۱۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۷۹.