رهط
رهط از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رهط در قرآن - رهط در حدیث - رهط در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
گروه، دار و دسته، جمعیت و باند که در تعداد اعضای آن اختلاف بسیار است: سه تا ده نفر، هفت تا ده نفر، کمتر از هفت تا سه نفر[۱]، کمتر از ده نفر، تا چهل نفر [۲].
﴿وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ﴾[۳].
در "رهط" دو قید مفهومی اخذ شده است:
در آیه شریفه ﴿وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ﴾[۵]. تصریح شده است که در مدینه (شهر قوم حضرت صالح (ثمود) به نام حِجْر) نُه گروه یا باند اعمالِ مفسده‌انگیز و تحریک کننده انجام می‌دادند؛ امّا عده‌ای رهط را به معنای اشخاص و نفر گرفته‌اند؛ یعنی در شهر حضرت صالح نُه نفر بودند که فساد می‌کردند[۶].
در فرهنگ سیاسی به گروه ابتدایی معمولاً خودجوشی که دارای یک سردسته یا رهبرِ مورد قبول اعضا می‌باشد و به نوعی سازمان دست می‌یابند و به دلیل واکنش‌هایی که در مقابل محیط اطرافشان نشان می‌دهند، گونه‌ای همبستگی در آنها به وجود می‌آید، باند یا دارودسته اطلاق می‌شود[۷].[۸]
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۱۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۷.
- ↑ «و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۴، ص۲۴۴.
- ↑ «و در آن شهر نه دودمان بودند که در آن (سر) زمین دست به تباهی می‌زدند و کار شایسته نمی‌کردند» سوره نمل، آیه ۴۸.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۹، ص۳۱۶.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۳۴.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۱۹-۳۲۰.