حدیث تهنیت
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید. |
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حدیث تهنیت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
حدیث تهنیت: روز غدیر خم، پس از نصب امیر المؤمنین(ع) به خلافت، کسانی آمدند و به آن حضرت، ولایتش را تهنیت گفتند، یا با عبارت لیهنئک یا بن أبی طالب[۱] یا با تعبیر "بخّ بخّ" که مرادف به‌به و تبریک و تهنیت‌گویی است. از جملۀ آنان عمر بن خطاب بود که گفت: بخّ بخّ لک یا علیّ! أصبحت مولای و مولی کلّ مؤمن و مؤمنة و این تهنیت‌گویی‌ها به امر پیامبر خدا(ص) بود. دستور داد برای علی(ع) خیمه‌ای زدند و از مسلمانان خواست دسته‌دسته وارد شده و به آن حضرت تبریک بگویند و به عنوان امیر المؤمنین بر او سلام کنند.[۲] هرچند برخی از آن تهنیت‌گویان چندی بعد به مخالفت پرداختند و او را از خلافت محروم کردند، که عمر یکی از آنان بود. ابوبکر، عثمان، طلحه، زبیر هم از پیشتازان در آن تهنیت‌گویی بودند. علامۀ امینی از منابع متعدد اهل سنت، تهنیت‌گویی به آن حضرت را نقل می‌کند (حدود ۶۰ مأخذ)[۳] و آن را در ارتباط با عید بودن روز غدیر مورد بحث قرار می‌دهد. این تهنیت‌گویی، دلیل آن است که آنان از حدیث غدیر و کلمه "مولی" مفهوم خلافت و رهبری را فهمیدند و بر این منصب مهم تبریک گفتند.[۴]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ (بر تو گوارا باد، ای پسر ابو طالب)
- ↑ ارشاد، ج۱ ص ۱۷۶
- ↑ الغدیر، ج ۱ ص ۲۷۳ نیز فضائل الخمسة من الصحاح السته، ج ۱ ص ۳۸۴
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص:۲۰۷.