نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Wasity(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۵ توسط Wasity(بحث | مشارکت‌ها)
طبیعتحکومت حق‌مدار در این است که امتیازات را به عدالت میان مردمان تقسیم کند و بر اجرای عدالت پای فشرد، چنان‌که امام نیز از آغاز خلافت بر این نکته تأکید داشت و فرمود اگر مالی را حتی اگر بهای کنیزان کرده و یا به کابین زنان خود درآورده باشید از شما باز می‌ستانم. چنین حکومتی مبنای کار را حق و عدالت قرار می‌دهد و اگر کسانی تا پیش از امتیازاتی ناروا برخوردار باشند، از این پس آن امتیازات را از دست خواهند داد. از این‌رو یکی از روش‌های معاویه در فریبمردمان، تطمیع آن‌ها به بهره‌های دنیوی بود. این طریقه برای او نتیجه‌بخش بود و موفق به فریب برخی کسانی می‌شد، از جمله عده‌ای از مردممدینه در دوره زمامداریسهل بن حنیف که با این وعده‌ها فریفته شدند. امام (ع) ضمن نامه‌ای او را در پیوستن برخی از افراد تحت ولایتش به معاویه دل‌داری می‌دهد و به او یادآوری می‌کند که افراد سست‌پیمان لیاقتامامتحاکمحق را ندارند و هرگز قابل اعتماد نیستند و تو از کارشکنی‌های آن‌ها خلاص شدی. امامدلیل پشت کردن آن‌ها را آگاهی‌شان از عدلامام و برابری همگان در برابر قانون و حق می‌داند، که آن‌ها از این امر گریزان‌اند[۱].
اطلاع یافته‌ام که تعدادی از نزدیکانت مخفیانه به معاویه پیوسته‌اند. از این که تعدادی از خویشاوندانت را از دست داده و از همکاری آنان محروم شده‌ای ناراحت مباش. این فرار دلیلگمراهی آنان و برای عقوبتشان کافی است. از هدایت و حق فرار کرده و خیلی سریع به کوردلی و نادانیپناه برده‌اند. جای تردید نیست که دنیاطلب بودند و به آن توجه داشتند و دنبال آن می‌دویدند. اینان عدل را درک کردند و دیدند و شنیدند و حفظ داشتند. می‌دانستند که همه مردم در نظر ما از نظر حقوقی (و اوامر الهی) مساوی هستند. به همین جهت برای سود بیشتر فرار کردند، مرگ و عذاب بر آن‌ها، به خداسوگند بدون تردید نه از ظلم فرار کردند و نه به عدلپناه بردند. من در این مورد آرزو دارم که خدا مشکلات را حل کند و ناهمواری‌ها را برطرف گرداند، ان‌شاءالله[۳].
