حرملة بن مریطه تیمی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Ali (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۳۲ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آشنایی اجمالی

با توجه به برخی گزارش‌ها درباره او، به نظر می‌رسد نسبتش تمیمی باشد که به تصحیف، تیمی گفته شده است[۱]. ابن حجر[۲] گوید: شاید وی همان حرملة بن سلمی باشد. تنها دلیل بر صحابه بودن وی گزارشی است که از طریق سیف بن عمر نقل شده است. ابن اثیر[۳] گوید: حرمله از نیکان اصحاب رسول خدا(ص) بوده است. به گفته طبری به نقل از سیف، وی به همراه عتبة بن غزوان در بصره بود و عتبه وی را برای جنگ با ایرانیان به میسان[۴] و دستمیسان (دشت میشان فعلی واقع در سوسنگرد در نزدیک اهواز) در خوزستان فرستاد و سلمی بن قین را نیز همراه او روانه ساخت که نیروهای آنها بالغ بر ۴ هزار نفر از قبایل تمیم و ریاب بودند و در جعرانه و نعمان که هر دو از نواحی عراق هستند، اردو زدند[۵]، ابن حجر[۶] نیز همین داستان را از قول طبری نقل کرده و این واقعه را در سال ۱۷ق دانسته است؛ اما نامی از دستمیسان نمی‌برد. عسکری[۷] این واقعه را به همراه نقش آفرین آن، حرملة بن مریطه از ساخته‌های اوهام سیف دانسته، می‌گوید:

۱.چنین شخصی با چنین افسانه‌ای جز در دستگاه صحابه‌سازی سیف دیده نمی‌شود؛

۲. طبری بعد از نقل این افسانه هیچ اشاره‌ای به نتیجه این لشکرکشی نمی‌کند و یاقوت حموی هم که اشاره‌ای دارد، آن را از سیف نقل می‌کند؛

٣. جایی به نام نعمان در منطقه مذکور در روایت طبری وجود ندارد و تأکید کردن یاقوت حموی بر وجود چنین مکانی برگرفته از روایت سیف است که خود یاقوت حموی هم بر آن تصریح دارد.

درباره این شخص داستان‌های دیگری مثل کمک خواستن وی از قبیله بنوعم (فرزندان مرة بن مالک بن حنظلهفرماندهی پادگان نهر تیری (فتح شده در سال ۱۷)، حضور او در سپاه حرقوص خارجی در لشکرکشی به اهواز هم نقل شده که همگی ساخته دست سیف بن عمر است و عسکری با دلایل مختلف آنها را رد می‌کند که از جمله اینها ساختگی بودن صحابه‌ای به نام حرقوص است که سیف در واقعی نشان دادن سخنان خود از آن استفاده می‌کند[۸][۹].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ر.ک: ادامه مدخل.
  2. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۶.
  3. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۷۱۶.
  4. میشان، سرزمینی بین بصره و واسط که نخلستان‌های زیادی داشته است، ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۴۲.
  5. بنگرید: ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۷۱۶.
  6. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۴۶.
  7. عسکری، یکصد و پنجاه صحابی ساختگی، ج۲، ص۱۳۷-۱۵۸.
  8. ر.ک: عسکری، یکصد و پنجاه صحابی ساختگی، ج۲، ص۱۳۷-۱۵۸.
  9. ابوالقاسمی، عظیم، مقاله «حرملة بن مریطه تیمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۳، ص۳۷.