نسخهای که میبینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۳۲ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان میدهد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۳۲ توسط Bahmani(بحث | مشارکتها)
برخی معتقدند منظور از «اولی الامر» امیران و حاکمان است که اطاعتشان واجب است؛ اما نه به طور مطلق بلکه اطاعت از آنها مشروط به این است که به انجام محرمات دستور ندهند. تفسیر المنار این قول را به «الجلال» نسبت داده[۱] و آورده است که آیه یاد شده مطلق میباشد، ولی پیروان این دیدگاه این قید را از نصوص دیگری مانند: «لا طَاعَةَ لمخلوق في معصية اللّه» و حدیث«إِنَّمَا الطَّاعَةُ فِي الْمَعْرُوفِ» استفاده کردهاند.
برخی دیگر از مفسران مراد از «اولی الامر» را مطلق حکام دانستهاند و معتقدند هر کسی و به هر شکلی زمامدارجامعه اسلامی گردد باید بدون قید و شرط اطاعت شود. به عقیده تفسیر المنار، این دیدگاه مردود است به جهت غفلت از کلمه مِنْكُمْ در آیه شریفه که بر لزوممسلمان بودن «اولی الامر» دلالت دارد.
برخی دیگر معتقدند که منظور از «اولی الامر» علمای جامعه است که تفسیر المنار در نقد این دیدگاه میگوید: از آنجایی که علما نیز با هم اختلاف نظر پیدا میکنند پس نمیتوان آنها را «اولی الامر» دانست.
دیدگاه دیگری که «المنار» درباره تفسیر «اولی الامر» آورد. دیدگاه مذهب تشیع میباشد. پیروان مکتبائمه اطهار (ع) منظور از «اولی الامر» را امامان معصوم (ع) میدانند. نویسنده المنار بر این دیدگاه نیز اشکالهایی طرح میکند که در جای خود بررسی خواهد شد.