احمد بن عمر حلال کوفی

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۳ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۴۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

آشنایی اجمالی

احمد بن عمر حلال کوفی انماطی صحابی امام کاظم[۱] و امام رضا(ع) بود و احادیثی را از امام رضا(ع) نقل کرده است.[۲] حضرت رضا(ع) در جواب سؤال او که از کیفیت شناخت امام بعد از فوت امام حاضر سؤال کرده بود، نامه‌ای به او نوشته و بعد از دعا برای خود و او، علاماتی به منظور شناسایی امام بعد از خود ذکر می‌‌کند از جمله اینکه امام معصوم باید فرزند بزرگ‌تر امام قبل باشد و فضل و کمالش از همه مردم بیشتر باشد و سلاحی که به منزله تابوت بنی اسرائیل است و از پیامبر به ارث رسیده، نزد او باشد.[۳]

شیخ طوسی وی را در زمره کسانی که از امامان معصوم روایتی نقل نکرده‌اند، ذکر کرده و در جایی دیگر او را توثیق نموده است.[۴] با وجود این، علامه حلی به سبب پیشینه بد او، در قبول روایاتش توقف کرده است.[۵] حلاّل افزون بر امام رضا(ع) از کسانی چون محمد بن سنان و یحیی بن ابان نیز روایت کرده است و از وی علی بن اسباط، احمد بن محمد بن عیسی، محمد بن عیسی یقطینی، حسین بن سعید و بعضی دیگر روایت کرده‌اند.[۶] حلاّل به داد و ستد حل یعنی روغن کُنجد اشتغال داشته و نسبت وی به همین سبب است.[۷] حلاّل دارای آثار و تألیفاتی نیز بوده که عبارت‌اند از: کتاب الحدیث مسائل الرضا(ع) و اصل[۸].[۹]


منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال البرقی، ص۵۲.
  2. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۵۰.
  3. مختصر بصائر الدرجات، ص۸.
  4. رجال الطوسی، ص۳۶۸ و ۴۴۷.
  5. خلاصة الاقوال، ص۱۴.
  6. جامع الرواة، ج۱، ص۵۶ و۵۷.
  7. رجال النجاشی، ج۱، ص۲۴۹.
  8. الذریعه، ج۲، ص۱۳۹ و ج۶، ص۳۱۱ و ج۲۰، ص۳۴۸.
  9. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۲۸-۱۲۹.