احمد بن عبدالله عجلی
احمد بن عبدالله عجلی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احمد بن عبدالله عجلی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوالحسن احمد بن عبدالله بن صالح بن مسلم عجلی کوفی طرابلسی مغربی در کوفه زاده شد و در بغداد رشد یافت. از پانزده سالگی به فراگیری حدیث روی آورد و نزد بزرگان بغداد، کوفه و بصره به کسب دانش پرداخت.[۱] از جمله اساتید وی شبابة بن سوار، محمد بن یوسف فریابی، حسین بن علی جعفی و یعلی بن عبید را می‌‌توان نام برد.[۲] از عجلی افرادی چون پسرش صالح، محمد بن فطیس غافقی و سعید بن عثمان روایت کرده‌اند.[۳] به روایتی احمد بن حنبل و یحیی بن معین نیز احادیثی را از وی اخذ کرده‌اند. عجلی پس از آنکه در عراق حدیث آموخت و به شهرتی دست یافت، زادگاهش را ترک کرده و به مغرب مهاجرت کرد و در طرابلس سکنی گزید. شهرت و آوازه وی مربوط به زمانی است که در مغرب به تدریس حدیث و تصنیف اشتغال داشت. او از محدثان برجسته و توانای روزگار خویش بود و روایاتش مورد استناد دیگران قرار گرفته است.[۴] گویا این هجرت، در دوره محنت و برای فرار از فتنه خلق قرآن بوده است.[۵] یحیی بن معین او را فردی بسیار موثق دانسته و ستوده است.[۶] وی به سال ۲۶۱ هـ در طرابلس مغرب درگذشت[۷] و در همان جا به خاک سپرده شد.[۸] آثار وی عبارت‌اند از: الجرح و التعدیل[۹] و التاریخ[۱۰].[۱۱]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ تاریخ بغداد، ج۴، ص۲۱۴ - ۲۱۵.
- ↑ تذکرة الحفاظ، ج۲، ص۵۶۰.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.
- ↑ هدیة العارفین، ج۱، ص۴۹.
- ↑ سیر اعلام النبلاء، ج۱۲، ص۵۰۶.
- ↑ تاریخ الاسلام، ج۲۰، ص۴۹ و ۵۰.
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۴، ص۲۱۴ و ۲۱۵.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج۷، ص۷۹.
- ↑ شذرات الذهب، ج۲، ص۱۴۱.
- ↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۴۵.